ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรเพื่อประชาช
อุ ท ก ด า บ ส - อาฬารดาบส
៤៦៥
ที่อากิญจัญญายตนภูมิ คือ อรูปพรหมโลกชั้นที่ ๓ ซึ่งมีอายุ
ยืนนานถึง 50,000 มหากัป กำลังเสวยฌานสุขอยู่ในที่นั่นเสียแล้ว
จากนั้น
ครั้นทรงสอดส่องด้วยธรรมจักษุญาณอย่างแจ้ง
ประจักษ์ชัดเช่นนี้ จึงทรงมีพุทธดำริต่อไปอีกว่า “น่าเสียดาย
ท่านอาฬารดาบสกาลามโคตร ถ้ามีชีวิตคอยท่าตถาคตอยู่อีกสัก
๗ วัน ได้สดับพระธรรมเทศนา ก็จะพลันบรรลุธรรมาภิสมัย”
พระองค์ทรงตรวจดูด้วยพุทธจักษุต่อไปว่า มีใครหนอ
ที่สามารถตรัสรู้มรรคผลได้โดยฉับพลัน ทรงดำริถึงท่านอุทก
ดาบส รามบุตรว่า “ครูของตถาคตอีกผู้หนึ่ง ซึ่งมีนามว่าอุทก
ดาบส รามบุตร ก็เป็นนักปราชญ์ชาติมหาเมธาวี มีอวิชชาเบาบาง
ควรที่ตถาคตจะไปแสดงพระสัทธรรมเทศนาโปรดดาบสนั้นก่อน”
ขณะนั้นเอง เทวดาองค์หนึ่งมากราบทูลว่า “ข้าแต่
พระองค์ผู้วิสุทธิ์ บัดนี้ดาบสผู้เคยเป็นครูของพระองค์ ดับขันธ์
ไปเสียแล้ว เมื่อเวลาพลบค่ำนี้เอง” พระองค์สดับดังนั้น จึงทรง
ส่องพระญาณไป ก็ทรงเห็นแจ้งประจักษ์ว่า “ท่านอุทกดาบส
รามบุตรนั้น ได้ละโลกในเวลาพลบค่ำตามคำบอกของเทวดา
และบัดนี้ได้ขึ้นไปอุบัติเป็นอรูปพรหมผู้วิเศษที่เนวสัญญานา
สัญญายตนภูมิ คืออรูปพรหมชั้นที่ ๔ มีอายุยืนถึง ๘๔,๐๐๐
มหากัป กำลังสถิตเสวยสุขอยู่ในนั้น และเข้าใจว่านี่คือที่สุดของ
การเวียนว่ายตายเกิดแล้ว”