ชีวิตในเปตโลก: เปรต ๑๒ ตระกูล : หน้า 133/585

ธรรมะเพื่อประชsl เปรต ๑ ๒ ตระกูล (๓) ๑๓๒ ในครั้งนี้ เรื่องราวชีวิตในเปตโลกของเปรต ๑๒ ตระกูล ซึ่งอยู่ในดินแดนอบายภูมิ ซึ่งเมื่อครั้งที่แล้วหลวงพ่อได้อธิบาย ถึงความเป็นอยู่ของวันตาสาเปรต กุณปขาทาเปรต และคูถขา ทาเปรตไว้แล้ว ต่อมาเป็นเปรตตระกูลที่ ๔ คือ อัคคีชาลมุขา เปรต มีรูปร่างผอมโซ เปรตเหล่านั้นมีเปลวไฟแลบออกมาจาก ปากตลอดเวลา ทั้งกลางวันกลางคืน ไฟไหม้ปากไหม้ลิ้นเจ็บแสบ เจ็บร้อน ครั้นทนไม่ได้ก็วิ่งร้องไห้ครวญครางไปไกลถึงร้อยโยชน์ พันโยชน์ ถึงกระนั้นไฟก็ไม่ดับ กลับเป็นเปลวเผาลนปากและลิ้น หนักเข้าไปอีก กรรมที่ทําให้มาเป็นเปรตชนิดนี้ เนื่องจากในชาติ ก่อน เปรตเหล่านี้เป็นคนตระหนี่เหนียวแน่น เมื่อมีใครมาขอ ครั้นจะไม่ให้ก็กลัวคนอื่นเขาดูถูกดูแคลน จึงแกล้งให้สิ่งของร้อนๆ เพื่อหวังจะแกล้งให้ผู้รับเข็ดหลาบ จะได้เลิกมาขอ เพราะไม่เห็น อานิสงส์ของการบริจาคทาน ตามวิสัยของคนตระหนี่จัดนั่นเอง เปรตตระกูลที่ ๕ คือ สุจิมุขาเปรต มีรูปร่างแปลกพิกล คือ เท้าทั้งสองใหญ่โต คอยาวมาก แต่ปากเท่ารูเข็ม จะได้ อาหารมาบริโภคแต่ละครั้งก็ไม่พออิ่ม ไม่พออยาก เพราะมีปาก เท่ารูเข็มเท่านั้น อาหารไม่อาจผ่านช่องปากเข้าไปได้ง่ายๆ อยากกินแต่กินไม่ได้ ต้องเสวยทุกขเวทนาแสนลำบาก มี *โลกทีปนี (พระพรหมโมลี)