บุพนิมิตแห่งมรณะ: ความเข้าใจเกี่ยวกับการจุติของเทวดา : หน้า 306/585

เป็นบุพนิมิตแห่งมรณะ ธรรมะเพื่อประชาช เทพจุติ ๓๐๕ ส่วนสหายแห่งเทวดาถ้าไม่สังเกตบางที ก็ไม่รู้ เพราะบุพนิมิตอาจเพิ่งเริ่มเกิด ครั้นครบ ๗ วันในเทวโลก เทวดานั้นก็จะจุติดับวูบไปเลย ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับบุญและบาปที่เคย ทำไว้ในภพก่อนๆ ที่จะนำไปเกิด ถ้ากุศลกรรมที่ทำมาในอดีตมี ไม่มาก เนื่องจากวิบากกรรมฝ่าย ส่งผลก่อนทําให้ได้เสวย ทิพยสมบัติอยู่บนสวรรค์นั้น แต่ครั้นหมดบุญจากสวรรค์แล้ว ถึงคราวจะลงมาเกิดใหม่ก็จะกลัวชีวิตในอนาคตของตน เพราะ ไม่รู้เหมือนกันว่าจะไปบังเกิดที่ไหน ทำให้เกิดทุกข์ใจมากๆ ในขณะกำลังจะจุติใหม่นั้น ส่วนทวยเทพที่มีบุญมาก เมื่อรู้ว่าตนเองสิ้นอายุขัยแล้ว จะไม่กลัวและไม่หวาดหวั่น คือพร้อมเสมอต่อการเกิดใหม่ เพราะได้เคยให้ทาน รักษาศีล และสั่งสมบุญไว้อย่างดีแล้ว เพราะฉะนั้นแม้จะจุติจากโลกสวรรค์แล้ว ก็มั่นใจว่าจะได้ไปเกิด ในสุคติโลกสวรรค์ชั้นสูงยิ่งๆ ขึ้นไป หรือได้ไปเกิดเป็นมนุษย์ที่ อยู่ในตระกูลสูง และมีสัมมาทิฏฐิ ที่จะเป็นเหตุได้สร้างความดี ให้ยิ่งๆ ขึ้นไปอีก เมื่อกําหนดบุพนิมิตแห่งความตายได้แล้ว จะพากัน เข้าไปสู่สวนนันทวัน ซึ่งอุทยานสวรรค์แห่งนี้มีประจำอยู่ใน เทวโลกทุกชั้น เขาจะเข้าไปนอนบนแท่นเป็นที่จุติ แล้วเหล่า ทวยเทพด้วยกันก็จะกล่าวอำนวยพรว่า “ท่านผู้เจริญ ท่านจาก