ธรรมะเพื่อประชาชน : หน้า 286/585

ธรรมะเพื่อประชาชll องค์ อัมรินทราธิราช ២៨៥ เที่ยวทำอะไรอยู่แถวนี้” มฆมาณพตอบว่า “ฉันจะทำหนทางไป สวรรค์ของฉันนะ” เพื่อนได้ฟังดังนั้นก็ชื่นชมและเกิดความเลื่อมใส ในเจตนาดีของท่าน เมื่อเห็นดีเห็นงามด้วยจึงลงมือช่วยกัน วันต่อมา ก็มีเพื่อนซึ่งมีความคิดตรงกันกับมฆมาณพมาช่วยงาน เพิ่มมากขึ้น จากหนึ่งคน เป็นสองคน สามคน เพิ่มขึ้นไปเรื่อยๆ จนรวมเป็น ๓๓ คน ทุกวันท่านเหล่านี้จะพากันถือจอบ ถือมีด และอุปกรณ์ต่างๆ ออกจากบ้านด้วยใจที่ร่าเริงเบิกบาน ต่าง ช่วยกันทําถนนหนทางให้ราบเรียบ และร่วมแรงร่วมใจกัน ทํางานสร้างบารมีอย่างสนุกสนานเบิกบาน จนสามารถทำถนน ไปได้ไกลถึง ๒ โยชน์ หรือประมาณ ๓๒ กิโลเมตร ผู้ใหญ่บ้านเห็นชายหนุ่มเหล่านี้กำลังร่วมกันทำความดี แทนที่จะอนุโมทนากลับคิดว่า “ถ้าหนุ่มๆ เหล่านี้ยิงนกตกปลา แล้วชื้อเหล้ามาดื่มกินกัน เราก็จะพลอยได้ไปร่วมด้วยบ้าง แต่นี่ ทำอะไรก็ไม่รู้ เหนื่อยก็เหนื่อย เสียเวลาทั้งวัน” ด้วยนิสัยที่เป็น พาลจึงขัดขวางการทำความดีของชายหนุ่มเหล่านั้น เพราะ ระแวงว่าตนเองจะไม่ได้เป็นผู้ใหญ่บ้านอีก ชาวบ้านอาจจะให้ ชายหนุ่มเหล่านี้มาเป็นผู้นำแทน ถึงแม้ผู้ใหญ่บ้านจะขัดขวาง อย่างไรก็ตาม ก็ไม่เป็นผลสำเร็จ เขาเหล่านั้นยังคงทำความดี กันตามปกติ เพราะธรรมดาของบัณฑิตย่อมไม่หวั่นไหวในการ สร้างความดี