ธรรมะเพื่อประชาชน : หน้า 287/585

ธรรมะเพื่อประชl องค์อัมรินทราธิราช ២៨៦ ครั้นห้ามไม่ได้ก็คิดกําจัด ผู้ใหญ่บ้านจึงไปเข้าเฝ้า พระราชา แล้วทูลเท็จว่า “ข้าพระพุทธเจ้าได้เห็นกลุ่มโจร กำาลัง ทําความเดือดร้อนให้แก่ชาวบ้าน ขอพระองค์ทรงส่งเจ้าหน้าที่ ไปจับกุมด้วยเถิด พระเจ้าข้า” พระราชาสดับดังนั้น ทรงรับสั่ง ให้ทหารไปจับ และให้ประหารชีวิตทันทีโดยยังไม่ทันพิจารณา ด้วยการให้ช้างเหยียบ เมื่อเหตุการณ์เป็นเช่นนี้ มฆมาณพก็ บอกกับเพื่อนๆ ว่า “สหายทั้งหลาย เว้นเมตตาธรรมเสียแล้ว ที่พึ่งอื่นของเราไม่มี ท่านทั้งหลายอย่าได้โกรธเคืองผู้ไม่หวังดีเลย จงมีเมตตาจิตต่อพระราชา และช้างที่กำลังจะทำร้ายเราเถิด” แม้ควาญช้างจะใสช้างเข้าไปหลายครั้งก็ตาม แต่ด้วย อานุภาพแห่งเมตตา ช้างจึงไม่กล้าเหยียบ พระราชาจึงสั่ง ให้เอาเสื่อลำแพนมาคลุมพวกเขาไว้ เพราะคิดว่าช้างเห็นคนมาก จึงไม่กล้าเหยียบ แม้เอาเสื่อลำแพนมาคลุมไว้ ช้างก็ยังไม่กล้า เหยียบ กลับเดินถอยหลังออกไป พระราชาทรงเกิดความสงสัย จึงเรียกชายหนุ่มเหล่านั้นมาไต่ถามถึงความเป็นมาทั้งหมด เมื่อความจริงทั้งหมดถูกเปิดเผย พระราชาทรงรู้สึก ซาบซึ้งในคุณธรรมของชายหนุ่มทั้งหลาย จึงทรงขอขมาที่ได้ ล่วงเกิน และได้พระราชทานตำแหน่งผู้ใหญ่บ้านให้มฆมาณพ ส่วนผู้ใหญ่บ้านคนเดิมพร้อมทั้งบุตรและภรรยา ก็ให้เป็นคนรับใช้