ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาชll
ยมโลก สถานที่พิจารณา บุญและบาป
๕๓
ลาโลก” ถ้าสัตว์ผู้นั้นคิดถึงคุณงามความดีของตัวเองได้ ก็จะได้
ไปเสวยสุขในสุคติภูมิตามกำลังบุญ
หากนึกถึงบุญยังนึกไม่ได้ พญายมราชก็จะกล่าวว่า
“ท่านไม่เคยทําความดีอะไรไว้เลย มัวแต่ประมาทอยู่ ทำความ
ชั่วเป็นอาจิณ พวกนายนิรยบาลจะลงโทษท่าน บาปกรรมนี้
มารดาบิดาไม่ได้ทําให้ท่าน ญาติพี่น้องก็ไม่ได้ทำให้ท่าน ไม่มีใคร
ในโลกทำให้ท่าน ท่านนั่นแหละเป็นคนทำเอง ฉะนั้น ท่านจะ
ต้องเสวยวิบากกรรมด้วยตนเอง”
ครั้นพญายมราชไต่สวนจบ ก็จะนั่งนิ่งทีเดียว เพราะรู้ว่า
ช่วยอะไรไม่ได้แล้ว ถามว่าในสมัยที่ยังเป็นมนุษย์ เคยทําบุญ
กุศลเอาไว้บ้างหรือไม่ ก็ตอบไม่ได้ เพราะนึกถึงบุญไม่ออก ที่นึก
ไม่ออกเพราะไม่เคยทำ หรือแม้เคยทำก็เป็นบุญเล็กๆ น้อยๆ
เมื่อดวงบุญเล็กมาก ดวงบาปที่ตนเคยทําเอาไว้ก็มาบดบัง
บดบังอะไรล่ะ บดบังความเห็น จำ คิด รู้ ให้ลืม เลยจำไม่ได้
เมื่อจําไม่ได้ ก็ตอบไม่ถูก แต่ถ้าให้นึกถึงบาปว่าทำอะไรไว้บ้าง
จะเห็นเป็นภาพขึ้นมาเป็นฉากๆ เขาเรียกว่าฟ้องกันด้วยภาพ
ภาพจะปรากฏให้เห็นต่อหน้าของสัตว์นรกตนนั้น จะไม่ยอมรับก็
ไม่ได้ เพราะภาพมันฟ้อง
จากนั้น พวกนายนิรยบาลก็จะนำสัตว์นรกนั้นไปรับกรรม