ความสุขในพรหมโลกและการบรรลุฌาน : หน้า 409/585

ธรระเพื่อประชl เวหัปผลา พรหมโลก ៤០៨ ใหญ่ไพศาลและยาวนานกว่าสุขของชาวโลกก็ดี ยิ่งกว่าสุข อันเป็นทิพย์ของชาวสวรรค์ก็ดี ยังมีอยู่อีก นั่นคือสุขอันเป็น พรหมสมบัติที่เกิดจากได้ฌานสมาบัติ เพราะฉะนั้นเมื่อพระพุทธ ศาสนายังไม่ถือกำเนิดขึ้นในโลก ผู้รู้ทั้งหลายซึ่งมีภูมิรู้ภูมิธรรม ในระดับหนึ่ง คือยังมีใจไปไม่ถึงกระแสพระนิพพาน ท่านมักจะ สละชีวิตทางโลกด้วยการออกบวชประพฤติพรหมจรรย์ เป็นดาบส นักพรต ฤๅษีชีไพร หมั่นฝึกฝนอบรมจิตอยู่ตามป่าเขา ลำเนาไพร บางท่านเข้าไปในป่าหิมพานต์ มีผลหมากรากไม้และเผือกมัน เป็นอาหาร บ่าเพ็ญตบะธรรมจนแก่กล้า ได้ฌานสมาบัติใน ระดับต่างๆ เป็นผู้ทรงอภิญญาที่สามารถเหาะเหินเดินอากาศได้ ครั้นละโลกแล้วก็ไปสู่พรหมโลกชั้นต่างๆ ตามกำลังของฌาน สมาบัติ *ในอโยคฬสูตร มีข้อความที่น่าสนใจ ซึ่งกล่าวถึง พรหมโลกไว้ว่า สมัยหนึ่ง พระอานนท์ได้ไปเข้าเฝ้าพระสัมมา สัมพุทธเจ้าแล้วทูลถามว่า “ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ พระองค์ทรง ทราบอยู่หรือว่า พระองค์ทรงเข้าถึงพรหมโลกด้วยพระฤทธิ์ พร้อมพระวรกายอันสําเร็จแต่จิต” พระพุทธองค์ทรงตอบว่า *มก. เล่ม ๓๑ หน้า ๑๗๐