ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาชl
นิพพาน คือเป้าหมายของชีวิต
๕๔๔
สําหรับพระอรหันต์นั้น คือผู้ที่สมบูรณ์ด้วยศีล สมาธิ
ปัญญา ก๋าจัดสังโยชน์เบื้องสูงได้ คือ รูปราคะ อรูปราคะ มานะ
อุทธัจจะ และอวิชชา คือความไม่รู้ในอริยสัจ ๔ ท่านรู้แจ้งแทง
ตลอดหมด สังโยชน์เบื้องต่ำเบื้องสูงหลุดหมดชนิดสิ้นเชื้อไม่
เหลือเศษ ห่างไกลจากอาสวกิเลสทั้งมวล เป็นสอุปาทิเสสนิพพาน
คือดับกิเลสแต่เบญจขันธ์ของท่านยังอยู่ ต่อเมื่อละสังขารไป
แล้วก็เข้าสู่อนุปาทิเสสนิพพาน ดับขันธ์ ๕ เหลือแต่ธรรมขันธ์
เข้าสู่อายตนนิพพาน ทั้งหมดที่กล่าวมานี้ เป็นการทบทวนความรู้
ที่หลวงพ่อได้เคยนำมาอธิบายแล้ว เพื่อพวกเราจะได้เข้าใจและ
จ๋าได้ขึ้นใจกันทุกๆ คน
พวกเราต่างมีเป้าหมายที่จะไปรู้ไปเห็นอายตนนิพพาน
เหมือนอย่างพระอริยเจ้าทั้งหลาย การจะไปเห็นอายตนนิพพาน
ได้นั้น ใจต้องหยุดนิ่งอยู่ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ อย่างสมบูรณ์
เพราะตรงนี้เป็นที่เดียวที่จะเป็นต้นทางไปสู่อายตนนิพพาน
การหยุดใจที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ จะเปลี่ยนแปลงชีวิตสัตวโลก
ทั้งหลายให้เจริญขึ้น จนกระทั่งสามารถเข้าถึงอายตนนิพพาน
หลุดพ้นจากการถูกครอบง่าจากกิเลสอาสวะต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น
โลภะ โทสะ โมหะ หรืออวิชชาที่นอนเนื่องอยู่ในจิตใจมาเป็น
เวลายาวนาน อาสวะดังกล่าวก็จะถูกขจัดให้หลุดล่อนออกไปหมด
ด้วยใจที่หยุดนิ่งอย่างสมบูรณ์