การภาวนาและอรูปพรหม : หน้า 440/585

ธรรมะเพื่อประชาช อรูปภพ ๔๓๙ ที่สั่งสอนสืบต่อกันมาช้านานว่า “วิญญาณ์ อนนต์” เมื่อภาวนาอยู่อย่างนี้เรื่อยไป พลังแห่งสมาธิจิตก็แก่ กล้าขึ้น สติก็ตั้งมั่นหนักยิ่งขึ้น จิตมีความมั่นคงแนบแน่นใน วิญญาณบัญญัติ และพ้นจากอากาสานัญจายตนฌาน ก้าวเข้า สู่วิญญาณัญจายตนฌาน เมื่อสำเร็จอรูปฌานที่ ๒ นี้แล้ว จิตใจ ก็ผ่องใสเพราะสำเร็จสมประสงค์ ครั้นละสังขาร ก็มาอุบัติเป็น อรูปพรหมในวิญญาณัญจายตนภูมิ เสวยประณีตสุขไปจนกว่า จะถึงอรูปพรหมายุขัย คือ ๔๐,๐๐๐ มหากัป สูงขึ้นไปอีก ๕,๕๐๘,๐๐๐ โยชน์ จะถึงอรูปพรหมชั้นที่ ๓ ชื่อ อากิญจัญญายตนภูมิ เป็นภูมิที่อยู่ของอรูปพรหมผู้เกิดจาก ฌานที่อาศัยอารมณ์ “นตฺถิ กิญจิ” ซึ่งเป็นนัตถิภาวบัญญัติ ไม่มี วิญญาณเหลืออยู่แม้แต่น้อย หมายความว่า อรูปพรหมชั้นนี้ เป็นที่อยู่ของอรูปพรหม ที่ปฏิสนธิด้วยอากิญจัญญายตนวิบากจิต ผู้ที่จะมาบังเกิดเป็นพรหมอยู่ในอากิญจัญญายตนภูมิได้นั้น ต้องเป็นผู้สําเร็จอากิญจัญญายตนฌาน คือ พวกโยคี ฤๅษี บางท่านบำเพ็ญพรตภาวนาจนได้วิญญาณัญจายตนฌานแล้ว ก็เพียรพยายามบำเพ็ญต่อไปยิ่งขึ้น ถือเอาความว่างเปล่าเป็น อารมณ์ ซึ่งเรียกว่า นัตถิภาวบัญญัติ เมื่อภาวนาว่า “นตฺถิ กิญจิ จิตก็มีความมั่นคงแนบแน่นในนัตถิภาวบัญญัติ ทำให้พ้นจาก