ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาชl
ทุกข์ในอเวจีมหานรก
៩៨
พระเทวทัตลงไปในอเวจีมหานรกทันที
ในพระไตรปิฎกบันทึกไว้ชัดเจนว่า เมื่อพระเทวทัตถูก
แผ่นดินสูบลงไปแล้ว ท่านถูกไฟนรกเผาไหม้อยู่ตลอดเวลา
ร่างกายของท่านสูงประมาณ ๑๐๐ โยชน์ อเวจีมหานรกสูง
ประมาณ ๓๐๐ โยชน์ ศีรษะของท่านสอดเข้าไปในแผ่นเหล็ก
จนถึงหู เท้าทั้งสอง จมลงไปในแผ่นเหล็กจนถึงข้อเท้า ยึดหัว
ยึดเท้าตรึงแน่นทีเดียว แล้วหลาวเหล็กอันร้อนแรงขนาดเท่า
ล่าตาล ก็พุ่งออกมาจากผนังด้านหลัง แทงเข้ากลางหลังทะลุ
หน้าอก ปักฝาผนังด้านหน้า หลาวเหล็กอีกอันหนึ่งก็พุ่งออกมา
จากผนังด้านข้าง แทงสีข้างเบื้องขวาทะลุออกเบื้องซ้าย ทะลุ
เข้าไปในฝาผนังอีกด้านหนึ่ง นอกจากนี้ยังมีหลาวเหล็กพุ่งออก
จากด้านบน แทงกระหม่อมทะลุออกทางเบื้องล่าง ปักลงสู่แผ่น
ดินเหล็กทนทุกข์ทรมานไม่ได้หยุดพักเลยแม้เพียงเสี้ยววินาทีเดียว
ทนอยู่อย่างนั้นแหละ ที่ทนอยู่ได้ก็เพราะวิบากกรรมมาบดบัง
คำว่า อเวจีมหานรก คือนรกที่ปราศจากคลื่น เวลาที่เรา
เห็นคลื่นลมในท้องทะเล ยังเป็นเพียงระลอก มีสูงมีต่ำ มีน้ำขึ้น
น้ำลง แต่การเสวยทุกข์ในอเวจีมหานรก ทุกข์หนัก สม่ำเสมอ
คงที่ไม่มีกระเพื่อมเลย ท่านถึงเรียกว่าเป็นนรกที่ปราศจากคลื่น
มีทุกข์เป็นอนันต์