ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาชll
นิพพาน คือเป้าหมายของชีวิต
๕๔๕
ถ้าหยุดใจได้สนิท จะยกฐานะจากความเป็นคนมาเป็น
มนุษย์ผู้มีใจสูง คำว่า คน แปลว่าผู้ที่ยังวนอยู่ในบ่วงแห่งมาร
ทําให้ไม่รู้ไปตามความเป็นจริง มารเอากิเลสเอาอาสวะมาใส่ในใจ
แล้วคนให้วนติดอยู่ในบ่วงของมาร คือติดอยู่ในรูป เสียง กลิ่น รส
สัมผัส ธรรมารมณ์ ซึ่งแต่เดิมผู้รู้ท่านก็เป็นผู้ไม่รู้เหมือนอย่าง
พวกเรา ต่อเมื่อใจหยุดได้ก็เรียกว่า บุคคล หมายถึงผู้พ้นจาก
อาจมของไม่สะอาด พ้นจากเหยื่อล่อของมารได้ในระดับหนึ่งแล้ว
ครั้นใจหยุดได้ถูกส่วนก็จะเปลี่ยนแปลงเป็นโคตรภูบุคคล เป็นผู้มี
ปัญญาเห็นแจ้ง จนกระทั่งครอบงำทำลายบ่วงของมารได้มาก
ยิ่งขึ้น ถึงธรรมกายโคตรภูก็เป็นโคตรภูบุคคล
เมื่อถึงธรรมกายโคตรภูเป็นโคตรภูบุคคล ก็พ้นจาก
ความเป็นมนุษย์ พ้นจากความเป็นทิพย์ รูปพรหม อรูปพรหม
ผู้รู้ท่านหยุดใจอย่างนี้เรื่อยๆ ไปตามลำดับ กระทั่งชำระจิตให้
บริสุทธิ์ไปเรื่อยๆ ไม่ช้าก็เข้าถึงความเป็นพระอริยบุคคล คือ
ผู้เจริญแล้ว หลุดจากกิเลสอาสวะต่างๆ มีความเจริญเต็มที่
เป็นพระโสดาบัน พระสกิทาคามี พระอนาคามี และหากท่าน
หยุดในหยุดต่อไปจนกระทั่งจิตสะอาดบริสุทธิ์ ตัดสังโยชน์
เบื้องต่ำเบื้องสูงได้ อนุสัยกิเลสหลุดหมด ก็เข้าถึงความเป็น
พระอรหันต์ เข้าถึงความบริสุทธิ์บริบูรณ์ เสวยวิมุตติสุขล้วนๆ
ที่ไม่มีทุกข์เจือปนเลย