ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาชl
ภูมิของพระสกิทาคามี
๕๐๖
ความเป็นสมณะ หรือเป็นพระแท้ในทางพระพุทธศาสนา
พระพุทธองค์ทรงสอนให้วัดกันที่ความสูงส่งของภูมิธรรม
คือวัดกันทีว่า ใครจะสามารถขจัดกิเลสอาสวะให้หลุดร่อน
ออกจากใจได้มากที่สุด ถ้าหากทำสังโยชน์ ๓ คือ สักกายทิฏฐิ
วิจิกิจฉา และสีลัพพตปรามาสให้หมดสิ้นออกจากใจได้ และเข้า
ถึงธรรมกายพระโสดาบัน หน้าตัก ๕ วา สูง ๕ วา ปรากฏชัด
ใสแจ่มอยู่ภายในตลอดเวลา ท่านเรียกว่า เป็นพระโสดาบัน
บุคคล ถ้าหากฟอกจิตให้ละเอียดหนักเข้า นอกจากสังโยชน์ ๓
จะหมดสิ้นไปแล้ว ยังเข้าถึงและเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับธรรม
กายพระสกิทาคามี หน้าตัก ๑๐ วา สูง ๑๐ วา สว่างไสวอยู่ภายใน
ตลอดเวลา ส่งผลให้เป็นผู้มีราคะ โทสะ และโมหะเบาบางลงไป
และจะกลับมาเกิดอีกเพียงชาติเดียวเท่านั้น ก็จะได้บรรลุ
กายธรรมอรหัต บุคคลผู้มีใจสูงส่งอย่างนี้ เรียกว่า สมณะที่ ๒
คือ พระสกิทาคามีบุคคล
*สำหรับครั้งนี้ หลวงพ่อจะได้กล่าวถึงสมณะที่ ๒ ใน
พระพุทธศาสนา คือ เรื่องราวเกี่ยวกับพระสกิทาคามีบุคคล
ว่ามีคุณวิเศษอย่างไรบ้าง และต้องฝึกฝนอบรมตนเองอย่างไร
*ภูมิวิลาสินี (พระพรหมโมลี)