ธรรมะเกี่ยวกับการเกิดเป็นเปรต : หน้า 125/585

ธรรมะเพื่อประชsl เปรต ๑ ๒ ตระกูล (๒) ๑๒๔ ลงกลายเป็นศพขึ้นอืดเน่าเหม็น เปรตเหล่านี้ก็จะดีอกดีใจวิ่ง เข้าไปดูดโอชะที่เน่าเหม็นจากซากอสุภะนั้น เพราะผลกรรมที่ ทํามาในปางก่อน คือเมื่อครั้งเป็นมนุษย์มีความตระหนี่ เมื่อมี ผู้มาขอบริจาคทาน ก็แกล้งให้ของที่ไม่ควรให้ ด้วยปรารถนาจะ แกล้งประชดประชัน ไม่เคารพในทาน จึงต้องมาเกิดในกำเนิด เปรตพวกนี้ ตระกูลที่ ๓ คือ คูถขาทาเปรต มีรูปร่างน่าสะอิดสะเอียน น่าเกลียดน่าชังต่อผู้ได้พบเห็นมาก เปรตชนิดนี้จะเที่ยวแสวงหา คูถคืออุจจาระที่คนถ่ายเอาไว้ ยิ่งมีกลิ่นเหม็นมากเท่าไรก็ยิ่งชอบ เมื่อเปรตเหล่านี้เห็นอุจจาระแล้วก็จะดีใจจนเนื้อเต้น รีบวิ่ง เข้าไปที่กองอุจจาระเหมือนสุนัขอย่างนั้นแหละ ครั้นไปถึงก็ก้ม หน้าดูดเอาโอชะของคูณนั้นเป็นอาหาร แต่ก็ไม่เคยได้อิ่มเลย ที่ต้องมาเกิดเป็นเปรตชนิดนี้ เพราะชาติก่อนเป็นคน ตระหนี่จัด เมื่อหมู่ญาติที่ตกทุกข์ได้ยาก หรือผู้คนมาหาเพื่อขอ ความช่วยเหลือขอข้าวขอน้ำดื่ม จะเกิดอาการขุ่นเคืองขึ้นมาทันที ชี้ไปที่มูลสัตว์พร้อมกับบอกว่า “ถ้าอยากได้ ก็จงเอาไปกินเถิด แต่จะมาเอาข้าวปลาอาหาร ข้าไม่ให้หรอก” แล้วก็ขับไล่ไสส่ง ไปด้วยความโกรธ ด่าด้วยคําผรุสวาทหยาบคาย ตายแล้วจึง ต้องไปเกิดเป็นเปรตกินคูถอยู่อย่างนี้