ปฏิปทาของผู้ไปเกิดเป็นเปรต : หน้า 160/585

ธรรมะเพื่อประชาชll ปฏิปทาของผู้ไปเกิดเป็นเปรต ១៥៩ เล่าทั้งหมด คำสอนที่พระองค์ทรงนำมาแสดงนั้น เหมือนใบไม้ ในกามือ ซึ่งก็เพียงพอที่จะทำให้พุทธบริษัทสามารถช่วยเหลือ ตัวเองให้หลุดพ้นจากทุกข์ได้ ส่วนที่ยังไม่นำออกแสดง เป็น เหมือนใบไม้ในป่าซึ่งมีมากมายมหาศาล *มีเรื่องเล่าว่า ในสมัยพุทธกาล ครั้งหนึ่งพระพุทธองค์ ประทับอยู่ที่วัดเวฬุวัน กรุงราชคฤห์ รุ่งอรุณของวันหนึ่ง พระมหา โมคคัลลานะครองผ้าเรียบร้อยแล้ว ก็ถือบาตรเข้าไปชักชวน พระลักขณเถระเพื่อไปบิณฑบาตด้วยกันในกรุงราชคฤห์ ในขณะ ที่พระเถระทั้งสองลงจากภูเขาคิชฌกูฏนั้น พระมหาโมคคัลลานะ ผู้มีทิพยจักษุได้แสดงอาการยิ้มขึ้นในที่แห่งหนึ่ง พระลักขณเถระแปลกใจ จึงได้ถามว่า “ท่านผู้มีอายุ อะไรหนอ เป็นเหตุให้ท่านแสดงอาการยิ้มแย้มขึ้นมา” พระมหา โมคคัลลานะบอกว่า “เวลานี้ ไม่ใช่เวลาที่จะเฉลยปัญหาข้อนี้ ขอท่านจงถามผมในสำนักของพระบรมศาสดาเถิด” แล้วก็ออก เดินทางเพื่อเข้าไปบิณฑบาตในกรุงราชคฤห์ ครั้นกลับจาก บิณฑบาตและฉันภัตตาหารเรียบร้อยแล้ว พระเถระทั้งสองพา กันไปเข้าเฝ้าพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เมื่อถวายบังคมและนั่งในที่ *มก. เล่ม ๒๖ หน้า ๗๐๑