ธรรมะเกี่ยวกับเปรตในพุทธศาสนา : หน้า 136/585

ธรรมะเพื่อประชาชl เปรต ๑ ๒ ตระกูล (๓) ๑๓๕ แล้วจึงต้องมาเกิดเป็นเปรตที่มีเล็บคมกล้า ควักเนื้อของตนมา กินเป็นอาหาร ต้องทนทุกขเวทนาอยู่อย่างนั้นจนกว่าจะสิ้นกรรม ที่ทำไว้ ตระกูลที่ ๙ คือ ปัพพตังคาเปรต มีร่างกายใหญ่เหมือน ภูเขา เวลากลางคืนสว่างไสวรุ่งเรืองด้วยเปลวไฟกลางวันเป็นควัน ล้อมรอบกายตนเอง เปรตเหล่านี้ต้องถูกไฟเผาคลอกนอนกลิ้ง ไปมาเหมือนขอนไม้ที่กลิ้งอยู่กลางไร่กลางป่า ได้เสวยทุกข เวทนาปานว่าจะขาดใจ ต้องร้องไห้ปริเทวนาการเป็นโกลาหล ทีเป็นเช่นนี้ก็เพราะว่า ในอดีตชาติเคยเที่ยวเอาไฟเผาบ้าน เผา โรงเรียน เผากุฏิ วิหาร วัดวาอาราม เป็นต้น ครั้นละจากโลก ไปแล้ว นอกจากจะต้องตกไปเสวยทุกข์ในมหานรกแล้ว ยังต้อง มาเป็นเปรตถูกไฟเผาผลาญอยู่อย่างนี้ จนกว่าจะสิ้นกรรม ตระกูลที่ ๑๐ ได้แก่ อชครเปรต เปรตพวกนี้มีรูปร่าง คล้ายกับสัตว์เดียรัจฉาน เช่น มีรูปร่างเป็นงูเหลือมก็มี เป็นเลือ เป็นม้า เป็นวัว เป็นควาย เป็นไก่ เป็นสุนัข เป็นจระเข้ก็มี แต่ จะถูกไฟเผาไหม้ทั่วร่างกายทั้งกลางวันและกลางคืนไม่ว่างเว้น เลยแม้แต่วันเดียว ที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะว่า ภพชาติที่เป็นมนุษย์ เป็นคนตระหนี่ เมื่อเห็นสมณพราหมณ์ผู้มีศีลมาเยือน ก็ด่าว่า เปรียบเปรยท่านเหล่านั้นว่าเสมอด้วยสัตว์เดียรัจฉานต่างๆ เพราะไม่อยากให้ทาน หรือมิฉะนั้นก็แกล้งหลอกหลอน ทําเป็น