การให้ทานและผลที่ตามมา : หน้า 364/585

ป ร น ม ม ต ว ส ว ต ด ต อ น ส ร ม า เ ท พ น า ร (๑) ดูก่อนสารีบุตร ในการให้ทานนั้น บุคคลไม่มีความหวัง ให้ทาน ไม่มีจิตใจผูกพันในผลแห่งทานแล้วให้ทาน ไม่มุ่งการ สั่งสมให้ทาน อีกทั้งไม่ได้ให้ทานด้วยความคิดว่า “เราจักเป็น ผู้จําแนกแจกทาน เช่นเดียวกับบัณฑิตนักปราชญ์ในกาลก่อน ทั้งหลาย” แต่ให้ทานด้วยคิดว่า เมื่อเราให้ทานอย่างนี้แล้ว จิตจะเลื่อมใส เกิดความปลื้มใจและปีติโสมนัส เขาให้ทานคือ ข้าวและน้าเป็นต้นแล้ว ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายแห่งเทวดา ชั้นปรนิมมิตวสวัตดี