ปาริฉัตร: ต้นไม้ทิพย์แห่งสวรรค์ : หน้า 294/585

ธรรมะเพื่อประชl ปาริฉัตรสวรรค์ ๒๕๓ ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือจากศูนย์กลางวิมานของ พระอินทร์ มีสวนอุทยานทิพย์แห่งหนึ่งชื่อว่า ปุณฑริกวัน เป็นสวนกว้างใหญ่มาก มีกำแพงล้อมรอบทั้ง ๔ ด้าน กลางสวน นั้นมีต้นทองหลางใหญ่ต้นหนึ่ง เป็นต้นไม้ทิพย์มีชื่อว่า ต้นปาริฉัตร หรือปาริชาตกัลปพฤกษ์ สูง ๑๐๐ โยชน์ มีปริมณฑลถึง ๓๐๐ โยชน์ ลำต้นกว้าง ๑๕ โยชน์ บริเวณใต้ต้นไม้ทิพย์นั้น มีแท่นรัตนศิลาแท่นหนึ่ง ชื่อว่า บัณฑุกัมพลศิลาอาสน์ เป็นที่ประทับของท้าวสักกะจอมเทพ เป็นแท่นสีแดงเหมือนดอกชบา และอ่อนนุ่มละมุนละไม ยาว ประมาณ ๖๐ โยชน์ กว้าง ๕๐ โยชน์ สูง ๑๕ โยชน์ เมื่อท้าว สักกเทวราชประทับนั่ง จะมีความรู้สึกเหมือนกับว่า พระวรกาย จมลงเล็กน้อย ครั้นเสด็จลุกขึ้นแท่นศิลาอาสน์ก็จะกลับเต็มขึ้น มาตามเดิม คือเป็นแท่นที่ฟูขึ้นหรือยุบลงโดยอัตโนมัติ ซึ่งถูก ปรุงแต่งขึ้นมาด้วยอานุภาพบุญของท้าวสักกะ ดอกปาริฉัตรนั้น ทุก ๑๐๐ ปี จะบานครั้งหนึ่ง และเมื่อ ดอกไม้สวรรค์นี้บาน เหล่าเทพบุตรเทพธิดาต่างร่าเริงยินดี จะ ผลัดเปลี่ยนกันมาเฝ้าดอกไม้นั้นจนกว่าจะบาน ครั้นต้นปาริฉัตร มีใบเหลือง พวกเทวดาก็พากันดีใจว่า “เวลานี้ต้นปาริฉัตรมี ใบเหลืองแล้ว อีกไม่นานก็จักผลัดใบใหม่" จากนั้นต่างตั้งหน้า ตั้งตารอคอยด้วยใจจดใจจ่อ ครั้นผลิดอกออกใบใหม่ ชาวสวรรค์