ความเข้าใจในอายุของพรหมและวัฏสงสาร : หน้า 464/585

ธรรเพื่อประชาช อุ ท ก ด า บ ส - อาฬารดาบส ๔๖๓ สัญญายตนะ แม้จะมีกิเลสเจือจางมากๆ ก็ยังถือว่ามีวิภวตัณหา ปนเป็นอยู่ การจะหลุดจากวัฏจักรนี้ไปได้ ต้องอาศัยความรู้ อันบริสุทธิ์ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ในเรื่องที่พรหมทั้งหลายมีอายุยืนยาวนี้จะว่าเป็นการดี นั้นก็ไม่ผิด เพราะมีโอกาสได้เสวยสุขอันประณีต สถิตอยู่ใน พรหมโลกเป็นเวลายาวนาน สมกับความอุตสาหะพยายามที่ได้ สร้างสมกุศลกรรมเอาไว้ แต่ในบางกรณี ความเป็นผู้มีอายุ ยืนยาวสถิตอยู่ในพรหมโลกนานๆ ก็เป็นเหตุให้พระพรหมผู้ วิเศษบางท่านเกิดความประมาทในชีวิต เกิดความเข้าใจผิดคิด ว่าตัวเองเป็นอมตะ มีความคิดไขว้เขวเบี่ยงเบนไปจากทาง พระนิพพาน ดังเช่นท้าวพกามหาพรหม ที่หลวงพ่อเคยนำมา เล่าให้ฟังแล้ว นอกจากนั้นการเป็นพรหมเสวยสุขอยู่นานๆ นี้ ยังเป็นการยืดวัฏสงสารให้ยาวนานออกไปอีกด้วย ยิ่งเป็นองค์ พรหมในพรหมโลกชั้นสูง ซึ่งมีอายุยืนนานนับเป็นหมื่นๆ มหากัป ด้วยแล้ว นอกจากจะได้ชื่อว่าเป็นผู้ตกอยู่ในคุกแห่งวัฏสงสาร เป็นเวลานานแล้ว ยังเป็นผู้พลาดโอกาสที่จะได้ดื่มอมตรส คือ พระนิพพาน ในกาลที่ตนควรจะได้อีกด้วย *เหมือนดังท่านอาฬารดาบสกาลามโคตร และอุททก *ภูมิวิลาสินี (พระพรหมโมลี)