ธรรมะเพื่อประชาชน : หน้า 274/585

ธรรมะเพื่อประชl ท้าวสักกะจอมเทพ ๒๗๓ การเดินทางในสังสารวัฏอันหาเบื้องต้น ท่ามกลาง และเบื้องปลายไม่ได้นี้ หมู่สัตว์ถูกอวิชชาคือความไม่รู้แจ้งเห็นจริง ปิดบังเห็น จ๋า คิด รู้ ให้มืดมนอนธกาล เมื่อเกิดมาแล้ว ต่างตก อยู่ในความประมาท มัวเมาในรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส และ ธรรมารมณ์อันเป็นบ่วงแห่งมาร ถูกสิ่งเหล่านี้ร้อยรัดเอาไว้ ทำให้ เพลิดเพลิน และหลงลืมเป้าหมายดั้งเดิมที่เกิดมาเพื่อแสวงหา หนทางของพระนิพพาน สรรพสัตว์ได้ถูกกิเลสอาสวะครอบงำ จิตใจกันอยู่อย่างนี้มายาวนานมาก ทำให้ไม่ได้เฉลียวใจว่า เกิดมา ทําไม ตายแล้วจะไปไหน แล้วมีอะไรเป็นเป้าหมายที่แท้จริง ของชีวิต ผู้ใดได้มีโอกาสตั้งใจประพฤติปฏิบัติธรรม ด้วยการ หมั่นตรีกระลึกนึกถึงศูนย์กลางฐานที่ ๗ จนใจหยุดนิ่งใจใส สะอาดบริสุทธิ์ ผู้นั้นก็จะรู้เห็นเรื่องราวของชีวิตไปตามความ เป็นจริง พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ใน ทานูปัตติสูตร ว่า “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บุคคลบางคนในโลกนี้ ทำบุญ กิริยาวัตถุที่สำเร็จด้วยทานมีประมาณยิ่ง ทำบุญกิริยาวัตถุที่ สำเร็จด้วยศีลมีประมาณยิ่ง ไม่เจริญบุญกิริยาวัตถุที่สำเร็จ ด้วยภาวนาเลย เมื่อตายไป เขาย่อมเข้าถึงความเป็นสหาย แห่งเทวดาชั้นดาวดึงส์ ท้าวสักกะจอมเทพในชั้นดาวดึงส์นั้น กระทำบุญกิริยาวัตถุที่สำเร็จด้วยทานเป็นอดิเรก ทำบุญ