ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
ภพ ของเปรตผู้มีฤท
๑๐๔
ส่วนใหญ่ยังไม่เข้าใจเกี่ยวกับเรื่องกระบวนการของชีวิตในจุด
สุดท้าย ซึ่งเป็นรอยต่อของชีวิตจากโลกนี้ไปสู่โลกหน้า นอกจากนี้
บางคนยังเข้าใจว่าชีวิตไปสิ้นสุดอยู่ที่เชิงตะกอน แต่ความจริง
ไม่ใช่อย่างนั้น
เราจะต้องมาศึกษาคำสั่งสอนของผู้รู้ผู้บริสุทธิ์ คือ
พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์ได้ให้ความรู้ที่สำคัญ
สำหรับรอยต่อของชีวิตว่า ตอนช่วงจิตดวงสุดท้ายที่จะดับวูบไป
ถ้าจิตผ่องใสไม่เศร้าหมอง ก็จะไปสู่สุคติโลกสวรรค์ แต่ถ้าจิต
เศร้าหมองไม่ผ่องใส หนทางเดียวที่จะไปคืออบายภูมิ ต้องไป
เกิดเป็นสัตว์นรก เป็นเปรต เป็นอสุรกาย เป็นสัตว์เดียรัจฉาน
คือไปสู่ในภพภูมิที่เสื่อมลงไป ที่มีแต่ความทุกข์ทรมาน ตรงข้าม
กับสุคติภพที่มีแต่ความสุขสดชื่นเบิกบาน ดังนั้นเส้นทางของ
ชีวิตที่จะไปสู่สุคติหรือทุคตินั้นย่อมขึ้นอยู่กับตัวของเราเองทั้งสิ้น
*ดังเรื่องในสมัยก่อนพุทธกาลประมาณ ๗๐๐ ปี มี
หนูน้อยคนหนึ่งอาศัยอยู่กับพ่อแม่ในหมู่บ้านไม่ไกลจากกรุงสาวัตถี
เป็นผู้มีจิตเลื่อมใสศรัทธา ได้อุปัฏฐากพระปัจเจกพุทธเจ้ารูปหนึ่ง
ด้วยความเคารพ เมื่อเติบโตเป็นหนุ่ม มารดาได้ไปขอหญิงสาว
*มก. เล่ม ๔๙ หน้า ๓๐๑