ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชl
อรหัตตภูมิ
๕๒๖
คือ อุทธัมภาคิยสังโยชน์ ก็ถูกขจัดให้หมดสิ้นไป อนุสัยกิเลส
ทั้งหลาย โดยเฉพาะอวิชชานุสัยซึ่งเป็นกิเลสที่สําคัญ ก็หลุดหมด
สิ้นเชื้อไม่เหลือเศษ
ที่สมบูรณ์
เป็นพระอรหันต์ผู้เป็นทักขิไณยบุคคล
ประเภทที่ ๒ คือประเภทที่มีฤทธิ์มีอานุภาพมาก ตั้งแต่
ประเภทเตวิชโช ผู้ได้บรรลุวิชชา ๓ คือ ปุพเพนิวาสานุสติญาณ
ระลึกชาติหนหลังของตัวเองได้ จุตูปปาตญาณ รู้การจุติและ
อุบัติของสรรพสัตว์เหล่าอื่นได้ เรียกง่ายๆ ก็คือว่า เป็นผู้มีตาทิพย์
และสามารถระลึกชาติของคนอื่นได้อีกด้วย มีอาสวักขยญาณ
เป็นญาณที่หาอาสวะของตัวให้หมดสิ้นไปได้ และพระอรหันต์
ประเภทนี้ ยังมีฤทธานุภาพมากเนื่องจากแรงอธิษฐานและการ
สั่งสมบุญเก่าในอดีตตามมาสนับสนุน
พระอรหันต์ที่มีฤทธิ์มากอีกประเภทหนึ่ง ท่านเรียกว่า
ฉฬภิญญา คือ ฝึกสมาธิและหมั่นเข้าฌานสมาบัติ ทําชานาญ
จนเป็นวสี เมื่อฝึกฝนบ่อยเข้า ก็เกิดเป็นอภิญญาจิต มีจิตตานุภาพ
เหนือมนุษย์ทั่วไป ตั้งแต่ได้อิทธิวิธี แสดงฤทธิ์ได้ ทิพพโสต หูทิพย์
เจโตปริยญาณ รู้จักกำหนดใจผู้อื่นได้ ปุพเพนิวาสานุสติญาณ
ระลึกชาติได้ ทิพพจักขุ ตาทิพย์ และอาสวักขยญาณ ญาณที่
ทําให้อาสวะสิ้นไป