ธรรมะและโทษของพระเทวทัต : หน้า 97/585

ธรรมะเพื่อประชl ทุกข์ในอเวจีมหานรก ៩៦ ให้โทษใคร แต่พระเทวทัตก็ผูกพยาบาทจองเวรเรื่อยมา แม้ภพ ชาติสุดท้ายท่านก็ยังชักชวนพระเจ้าอชาตศัตรูให้ทำปิตุฆาต คือ ฆ่าพระเจ้าพิมพิสารผู้เป็นพระราชบิดาของพระองค์เองและว่าจ้าง นายขมังธนูหลายคนให้ไปลอบปลงพระชนม์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า แต่ไม่สำเร็จ ถึงกระนั้นพระเทวทัตไม่ละความพยายาม วันหนึ่ง พระเทวทัตขึ้นไปบนยอดเขา แล้วกลิ้งก้อนหิน ลงมาหมายจะให้ทับพระบรมศาสดา เศษหินได้กระเด็นมาถูก พระพุทธองค์จนเกิดห้อพระโลหิตที่เรียกว่า โลหิตุปบาท ซึ่งถือว่า เป็นกรรมหนักทีเดียว โทษของท่านปรากฏชัดเจนมากขึ้นตอนที่ ปล่อยช้างนาฬาคิรีให้วิ่งเข้าใส่พระผู้มีพระภาคเจ้า แต่ด้วย กระแสแห่งเมตตาจิตของพระองค์ ทำให้ช้างหายตกมัน และ หมอบลงต่อหน้าพระพุทธองค์ มหาชนได้เห็นเหตุการณ์นั้น ต่างรู้ว่าพระเทวทัตเป็น ต้นเหตุของการคิดปลงพระชนม์ จึงไม่ยอมใส่บาตรพระเทวทัต เมื่อพระเทวทัตเสื่อมจากลาภสักการะ จึงจําเป็นต้องเลี้ยงชีพ ด้วยการหลอกลวง ท่านได้ไปเข้าเฝ้าพระบรมศาสดา ทูลขอให้ คณะสงฆ์ปฏิบัติตามเงื่อนไข ๕ ประการว่า ภิกษุสงฆ์ควรอยู่ป่า ตลอดชีวิต ควรเที่ยวบิณฑบาตตลอดชีวิต ควรถือผ้าบังสุกุล ตลอดชีวิต ควรอยู่โคนไม้ตลอดชีวิต ไม่ควรอยู่ในที่มุงบัง อีกทั้ง ภิกษุสงฆ์ไม่ควรฉันปลาและเนื้อตลอดชีวิต ถ้าภิกษุใดฉันปลา