ธรรเพื่อประชาชน: การบูชาพระรัตนตรัยในช่วงเฮือกสุดท้าย : หน้า 44/585

ธรรเพื่อประชาช เฮือกสุดท้ายของชีวิต (๒) ๔๓ ให้ใจอยู่ในบุญ ให้ส่งใจไปอยู่กับพระรัตนตรัย พร้อมกับบอกว่า จะพากล่าวคำบูชาพระเจดีย์ ขอให้พ่อได้กล่าวตามในใจด้วยจิต ที่เลื่อมใส แล้วพระเถระได้กล่าวน่าดังๆ ว่า “ภควา ข้าแต่พระผู้ มีพระภาคเจ้า อย่ ปูชา เครื่องสักการบูชาอันเป็นทุคตบรรณาการ เหล่านี้ ข้าพระองค์ขอน้อมถวายอุทิศแด่พระพุทธองค์ ข้า พระองค์ขอน้อมถวายทำสักการบูชาแด่พระธรรมเจ้า และพระ สงฆเจ้า ด้วยอานิสงส์แห่งการทําสักการบูชาพระรัตนตรัยซึ่งมี คุณอันไม่มีประมาณนี้ จงสำเร็จประโยชน์แก่ข้าพเจ้า ขอให้ ข้าพเจ้าได้ประโยชน์ ได้ความสุข ได้ไปสู่สุคติโลกสวรรค์และ พระนิพพาน” สามเณรบิดาประนมมือ ว่าตามถ้อยคำที่พระเถระผู้เป็น ลูกชายสอนอยู่ในใจเพราะป่วยหนักถึงขนาดเอ่ยปากพูดไม่ได้แล้ว แต่ในใจเลื่อมใสชุ่มชื่น ใบหน้ามีน้ำมีนวล เปล่งปลั่งมีเลือดฝาด ขึ้นมาทีเดียว เมื่อบูชาเสร็จก็หลับตาลง ขณะนั้นนิมิตข้างฝ่าย กุศลก็พลันบังเกิดขึ้น บันดาลให้สามเณรเฒ่าเห็นเป็นทิพยวิมาน พร้อมทั้งสวนนันทวันและสวนมิสกวันในสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ ครั้นภาพนั้นเลือนหายไป ภาพใหม่ก็ปรากฏมาอีก เป็นภาพของ ชาวสวรรค์มีเหล่าเทพอัปสรมาแวดล้อมมากมาย สามเณรเฒ่าเห็นแล้วก็ชอบใจจึงมีแรงพูด บอกกับ