จอมเทพอสูร : หน้า 267/585

ธรระพี ประช จอมเทพอสูร ๒๖๖ เพราะฉะนั้น เมื่อเทพบุตรเจ้าถิ่นพร้อมกับบริวารของตน ตกแต่งนํ้าคันธบานให้อาคันตุกเทพบุตรแล้ว พวกตนก็ดื่มกิน เสียเองจนเมาขาดสติ มฆเทพบุตรจึงให้บริวารจับเทพบุตรผู้อยู่ ก่อนเหล่านั้น โยนลงจากสวรรค์ เมื่อตกมาถึงท่ามกลางสิเนรุ บรรพตก็ได้สติฟื้นคืนมา จอมเทพได้สั่งสอนบริวารว่า “ชาวเรา ทั้งหลาย แต่นี้ต่อไปพวกเราอย่าได้ดื่มน้ำคันธบานที่มีฤทธิ์ร้าย ประดุจสุราเลย เพราะการดื่มน้ำคันธบานนี่เอง พวกเราจึงต้อง ได้รับความอัปยศในครั้งนี้” จากนั้นต่างพร้อมใจงดเว้นการ ดื่มนํ้าคันธบานตั้งแต่บัดนั้น อย่างไรก็ตาม ด้วยเดชะแห่งกุศลกรรมที่เทพบุตรเก่า เหล่านั้นได้สั่งสมมาแต่ปางก่อน จึงบังเกิดเป็นเทพนครที่สวยสด งดงาม กว้างใหญ่รุ่งเรืองคล้ายกับดาวดึงส์พิภพทุกประการ เพียงแต่ว่าความวิจิตรพิสดารน้อยกว่าเล็กน้อย นครนี้บังเกิดขึ้น ที่เชิงสิเนรุบรรพต โดยจะมีน้ำล้อมรอบกำแพงเมืองอยู่เสมอ มิได้ขาด และจะมีต้นปาตลี คือต้นแคฝอย ประดับประจำ พระนครนี้อย่างงดงาม ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาดินแดนแห่งนี้ จึงได้ชื่ออสูรพิภพ กว้างขวางถึง 90,000 โยชน์ ตั้งอยู่ใต้เขา พระสุเมรุ สําหรับความเป็นอยู่ในอสูรพิภพนี้พวกอสูรมีความเป็นอยู่ เช่นเดียวกับทวยเทพทั้งหลาย คือ เสวยสุขอันเป็นทิพย์ทุกอย่าง