ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรระพี ประช
จอมเทพอสูร
๒๖๖
เพราะฉะนั้น เมื่อเทพบุตรเจ้าถิ่นพร้อมกับบริวารของตน
ตกแต่งนํ้าคันธบานให้อาคันตุกเทพบุตรแล้ว พวกตนก็ดื่มกิน
เสียเองจนเมาขาดสติ มฆเทพบุตรจึงให้บริวารจับเทพบุตรผู้อยู่
ก่อนเหล่านั้น โยนลงจากสวรรค์ เมื่อตกมาถึงท่ามกลางสิเนรุ
บรรพตก็ได้สติฟื้นคืนมา จอมเทพได้สั่งสอนบริวารว่า “ชาวเรา
ทั้งหลาย แต่นี้ต่อไปพวกเราอย่าได้ดื่มน้ำคันธบานที่มีฤทธิ์ร้าย
ประดุจสุราเลย เพราะการดื่มน้ำคันธบานนี่เอง พวกเราจึงต้อง
ได้รับความอัปยศในครั้งนี้” จากนั้นต่างพร้อมใจงดเว้นการ
ดื่มนํ้าคันธบานตั้งแต่บัดนั้น
อย่างไรก็ตาม ด้วยเดชะแห่งกุศลกรรมที่เทพบุตรเก่า
เหล่านั้นได้สั่งสมมาแต่ปางก่อน จึงบังเกิดเป็นเทพนครที่สวยสด
งดงาม กว้างใหญ่รุ่งเรืองคล้ายกับดาวดึงส์พิภพทุกประการ
เพียงแต่ว่าความวิจิตรพิสดารน้อยกว่าเล็กน้อย นครนี้บังเกิดขึ้น
ที่เชิงสิเนรุบรรพต โดยจะมีน้ำล้อมรอบกำแพงเมืองอยู่เสมอ
มิได้ขาด และจะมีต้นปาตลี คือต้นแคฝอย ประดับประจำ
พระนครนี้อย่างงดงาม ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาดินแดนแห่งนี้
จึงได้ชื่ออสูรพิภพ กว้างขวางถึง 90,000 โยชน์ ตั้งอยู่ใต้เขา
พระสุเมรุ
สําหรับความเป็นอยู่ในอสูรพิภพนี้พวกอสูรมีความเป็นอยู่
เช่นเดียวกับทวยเทพทั้งหลาย คือ เสวยสุขอันเป็นทิพย์ทุกอย่าง