ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาชll
มนุสสภูมิ ที่สร้างบารมี
๑๘๓
ในชีวิตของมนุษย์ทุกๆ คน ตราบใดที่ยังไม่สามารถทำ
อาสวกิเลส ให้หลุดล่อนออกจากใจได้หมดสิ้น ตราบนั้นก็ยัง
ต้องเวียนว่ายตายเกิดกันราไปการเวียนว่ายตายเกิดในสังสารวัฏ
จําเป็นจะต้องมีเสบียงคือบุญคอยสนับสนุน จนกว่าจะถึง
จุดหมายปลายทางของชีวิต เสบียงคือบุญนี้เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด
ในชีวิตของมวลมนุษย์ เพราะวันคืนผ่านไป ได้นำพาสังขาร
ร่างกายไปสู่ความเสื่อมสลาย ร่างกายที่เคยแข็งแรง สดชื่น
แจ่มใสก็อ่อนแรงไปตามกาลเวลา บัณฑิตนักปราชญ์ทั้งหลาย
จึงดำรงชีวิตอยู่อย่างไม่ประมาท และตระหนักว่าคุณค่าที่
แท้จริงของชีวิตคือการสั่งสมบุญบารมีให้ยิ่งๆ ขึ้นไป จนกว่า
บุญบารมีจะเต็มเปี่ยมบริบูรณ์ กระทั่งสามารถทำอาสวกิเลสให้
หมดสิ้นไป เพื่อมุ่งสู่อายตนนิพพาน
การยาก”
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ใน ขุททกนิกาย ธรรมบท ว่า
“กิจโฉ มนุสฺสปฏิลาโภ การได้อัตภาพเป็นมนุษย์ เป็น
ผู้ที่ตายไปแล้ว จะกลับได้อัตภาพของความเป็นมนุษย์
อีกครั้ง ที่ท่านเรียกว่า ปฏิลาโภ คือได้เป็นมนุษย์อีก เป็นสิ่งที่
ยากมาก เหมือนที่พระพุทธองค์ตรัสเอาไว้ว่า “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย
สัตว์ที่จุติจากโลกมนุษย์ไปแล้ว จะกลับมาเกิดเป็นมนุษย์อีกนั้นมี