ธรรมะเพื่อประชา : หน้า 292/585

ธรรมะเพื่อประชl ปาริฉัตร สวรรค์ ๒๕๑ พื้นฐานของชีวิตมนุษย์และสรรพสัตว์ทั้งหลายล้วนมี ความทุกข์ทั้งสิ้น ทุกข์มีทั้งทุกข์จากการเกิด แก่ เจ็บ ตาย นับ ตั้งแต่วันแรกเกิดกระทั่งถึงวันที่หลับตาลาโลก ไม่ว่าจะเป็นทุกข์ ประจําสังขาร หรือทุกข์ที่จรเข้ามา เหมือนกับโลกที่มีความมืด เป็นพื้นฐาน แต่ที่เรามองเห็นคนสัตว์สิ่งของต่างๆ ได้ ก็เพราะมี แสงสว่างจากดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ ดวงดาว หรือที่มนุษย์ ประดิษฐ์ขึ้น จึงทำให้โลกสว่างและเราสามารถมองเห็นสิ่งต่างๆ ได้ เพราะฉะนั้นเมื่อเราเข้าใจความเป็นจริงของชีวิตว่า ชีวิตเป็น ทุกข์แล้ว เราจะได้รีบขวนขวายหาทางพ้นทุกข์ และเข้าถึง ความสุขที่แท้จริง ด้วยการประพฤติปฏิบัติธรรมกันให้เต็มที่ ทําใจให้ใสบริสุทธิ์หยุดนิ่งเป็นประจำสม่ำเสมอทุกๆ วัน พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ใน "ปาริฉัตตกสูตร ว่า “สมัยใด ปาริชาตกัลปพฤกษ์ของเหล่าเทวดาชั้น ดาวดึงส์บานเต็มที่แล้ว สมัยนั้นเหล่าเทวดาชั้นดาวดึงส์ ต่างพากันดีใจเป็นหนักหนา อิ่มเอิบพรั่งพร้อมไปด้วย เบญจกามคุณ บำรุงบำเรออยู่ตลอดระยะเวลา ๔ เดือนทิพย์ ณ ควงไม้ปาริชาตกัลปพฤกษ์ ดอกปาริชาตกัลปพฤกษ์บาน เต็มที่นั้น จะแผ่รัศมีไปได้ ๕๐ โยชน์ ในบริเวณรอบๆ จะ ส่งกลิ่นไปตามลมได้ โยชน์” *มก. เล่ม ๓๗ หน้า ๒๔๑ ๑๐๐