การให้ทานและจิตใจที่ถูกต้อง : หน้า 354/585

ดี น ม ม า น ร ด ดูก่อนสารีบุตร ในการให้ทานนั้น บุคคลไม่มีความหวัง ให้ทาน ไม่มีจิตใจผูกพันในผลแห่งทานแล้วให้ทาน ไม่มุ่งการ สั่งสมให้ทาน อีกทั้งไม่ได้ให้ทาน ด้วยความคิดว่า “เราหุงหากินได้ แต่สมณะหรือพราหมณ์ทั้งหลาย ไม่ได้หุงหากิน การไม่ให้ทาน แก่สมณะหรือพราหมณ์ทั้งหลาย ย่อมเป็นการไม่สมควร” แต่ ให้ทานด้วยคิดว่า “เราจักเป็นผู้จําแนกแจกทานเช่นเดียวกับ ท่านฤาษีทั้งหลาย ผู้ที่ได้เคยจำแนกแจกทาน ตามแบบอย่าง ของบัณฑิตนักปราชญ์ในกาลก่อน” บุคคลนั้นให้ทานด้วย อาการอย่างนี้แล้ว เมื่อทํากาลกิริยาตายไป ย่อมเข้าถึงความ เป็นสหายแห่งเทวดาทั้งหลาย ในสวรรค์ชั้นนิมมานรดี