ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
พ ร ห ม ปาริสัชชาภูมิ
๓๕๒
จึงอยู่ห่างไกลจากมนุษยโลกของเรามาก
มีคำกล่าวของผู้รู้ในกาลก่อนได้อุปมาระยะทางระหว่าง
พรหมโลกกับมนุษยโลกไว้ว่า หากมีศิลาก้อนหนึ่ง ซึ่งมีความใหญ่
เท่าโลหะปราสาท ศิลาก้อนใหญ่นี้ได้ถูกทิ้งดิ่งลงจากพรหมโลก
ลอยละลิ่วลงมาด้วยความเร็วสูง โดยไม่มีอะไรขวางกั้นเลย
กว่าจะถึงพื้นโลกของเรา ต้องใช้เวลายาวนานถึง ๔ เดือน
แสดงให้เห็นว่า พรหมโลกชั้นนี้อยู่ไกลจากมนุษยโลกมาก
ในพรหมโลกนี้มีปราสาทแก้วเป็นพรหมวิมาน และมีเครื่อง
ประดับอลังการสวยงามประณีตมากกว่าสมบัติของเหล่าทวยเทพ
หลายร้อยหลายพันเท่า เพราะว่าสมบัติเหล่านั้นเป็นพรหม
สมบัติที่เกิดจากการบำเพ็ญภาวนา ซึ่งถือว่าเป็นบุญละเอียด
กว่าการให้ทานและรักษาศีลทั่วๆ ไป
ผู้ที่ไปอุบัติในพรหมโลกนี้ ก็ด้วยฌานสมาบัติที่ตนเอง
เพียรพยายามอุตสาหะฝึกฝน ซึ่งในพรหมโลกนี้ล้วนมีแต่
บุรุษเพศ จะไม่มีสตรีหรือเพศหญิงเลย และไม่ต้องบริโภค
เหมือนสัตว์ในภูมิอื่น แต่เป็นอยู่ได้ด้วยปีติในฌานสมาบัติ
จึงไม่มีมูตรคูถอุจจาระปัสสาวะ ทั้งเนื้อตัวหน้าตาของพรหม
ก็สะอาดเกลี้ยงเกลา สวยงามมาก มีรัศมีออกจากกายของตัวเอง
ที่รุ่งเรืองยิ่งกว่าดวงอาทิตย์ และดวงจันทร์มากนัก สว่างไสวมาก
เมื่อพระพรหมยื่นมือข้างหนึ่งออกไป เพื่อหวังให้รัศมีส่องสว่าง