ธรรมะเพื่อประชาชน : หน้า 79/585

ธรรมะเพื่อประชาชl ที่ตั้งของมหา า ติ ง ข อ ง ม ห า น ร ก ៧៨ คือท่านได้ออกจากบ้านแต่เช้าตรู่เพื่อไปล่าสัตว์ตามปกติ ดักบ่วง ไว้ ๑๐๐ บ่วง ฝั่งหลาวไว้ ๑๐๐ แห่ง ซึ่งทำเป็นกิจวัตรทุกวัน พอช่วงบ่ายเกิดกระหายน้ำ จึงเข้าไปในวิหาร งเป็นที่บ่าเพ็ญ สมณธรรมของพระจุฬบิณฑปาติกติสสเถระ ๑๐ นายพรานได้ขอน้ำดื่มจากพระเถระ แต่เป็นเรื่องแปลก ที่แม้จะดื่มน้ำจนหมดไปตั้ง หม้อ ก็ไม่สามารถบรรเทาความ กระหายลงได้ เพราะแรงกรรมของนายพราน พระเถระคิดว่า นายพราน ชะรอยจักเป็นชีวมานเปรต คือเปรตผู้มีชีวิตในร่าง ของมนุษย์ ท่านต้องการพิสูจน์ดูให้แน่ชัดอีกครั้ง จึงยกหม้อน้ำ รดลงที่มือของนายพราน ด้วยแรงกรรมของนายพรานผู้มีใจ เหี้ยมโหด ทันทีที่น้ำดื่มถูกราดลงบนฝ่ามือ น้ำดื่มนั้นก็ระเหยไป เหมือนใส่ลงในกระเบื้องร้อนฉะนั้น เมื่อนายพรานดื่มน้ำในหม้อหมดแล้ว ก็ยังไม่หายกระหาย พระเถระได้เมตตากล่าวสอนว่า “ดูก่อนอุบาสก ท่านได้ฆ่าสัตว์ เอาไว้มาก ทำให้เป็นมนุสสเปโต เป็นเปรตในอัตภาพนี้ เพราะ ธรรมดาของเปรตจะหิวกระหายอาหารและน้ำอยู่ตลอดเวลา แม้ตัวท่านจะยังไม่ใช่เปรต แต่ก็เป็นชีวมานเปรตในร่างมนุษย์นี่ ถ้าหากละจากโลกนี้ไปแล้ว เห็นทีท่านจะต้องเสวยวิบากกรรม อันเผ็ดร้อนในนรกแสนสาหัสอย่างแน่นอน ยิ่งท่านไม่ได้สั่งสม บุญกุศลอะไรเอาไว้เลย ยิ่งอันตราย”