มหานรกและการทรมานของสัตว์นรก : หน้า 77/585

ธรรมะเพื่อประชาชl ทีตัง ของมหานรก ที่ตั้งของมหา mb เรายังคงอยู่ในเรื่องภพภูมิอันน่าสะพรึงกลัวคือในอบาย กันอยู่ คำว่า มหานรก ท่านหมายเอาอเวจีมหานรก ซึ่งเป็นนรก ชุมใหญ่ที่สุด และอยู่ลึกที่สุด การถูกลงโทษก็ทรมานมากที่สุด ชนิดไม่มีเวลาพักกันเลย ความร้อนแรงของอเวจีมหานรกนั้น แผ่ไปตลอด ๑๐๐ โยชน์ ในมหานรกนี้ มีแต่ไฟลุกท่วมอยู่ตลอด เวลา ถ้าเอาก้อนหินก้อนใหญ่ๆ เท่าบ้านหลังโตๆ โยนเข้าไปใน ไฟนรก เพียงชั่วพริบตาเท่านั้น หินก้อนนั้นก็จะแหลกละเอียด เป็นจุณทันที แต่ที่สัตว์นรกทนอยู่ได้ ก็เพราะแรงกรรมที่ทำไว้ ทำให้ต้องทนทุกข์ทรมานซ้ำแล้วซ้ำเล่า นอกจากนั้นก็เป็นมหา นรกขุมใหญ่อีก ๗ ขุม ความทุกข์ในขุมนรกเหล่านั้น ก็ทุกข์ ทรมานแตกต่างกันตามชนิดและแรงกรรมที่ทำไว้ ในพระไตรปิฎกได้กล่าวถึงการถูกทรมานในอเวจีมหานรก เอาไว้ว่า มหานรกกว้างหนึ่งหมื่นโยชน์ แผ่นพื้นโลหะ หลังคา โลหะทั้งส่วนยาวและกว้างประมาณ ๙๐๐ โยชน์ ฝาข้างละ ประมาณ ๔๑ โยชน์ เปลวไฟตั้งขึ้นทางทิศบูรพาจรดฝาทิศ ตะวันตกทะลุฝาเข้าไป ๑๐๐ โยชน์ เปลวไฟในทิศที่เหลือก็ เหมือนกัน อเวจีมหานรกนี้จะไม่มีช่องว่างระหว่างเปลวไฟที่ กําลังเผาผลาญทรมานสัตว์นรก เพราะฉะนั้นจึงเรียกว่าอเวจี ที่ได้ยินได้ฟังเป็นตัวอย่างกันบ่อยๆ ก็คือพระเทวทัต ท่านเกิดใน ท่ามกลางเปลวไฟเหล่านี้ มีอัตภาพ ๑๐๐ โยชน์ ข้อมือข้อเท้า