ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาช
พรหมปุโรหิตาภูมิ
๔๐๑
ได้ฌานสมาบัตินั้น ธรรมทั้ง ๔ ประการ คือ ฉันทะ วิริยะ จิตตะ
วิมังสา ของท่านผู้นั้นอย่างใดอย่างหนึ่ง จะต้องเข้าถึงความ
เป็นใหญ่ในขณะที่ฌานจะเกิดขึ้นนั้น ความเป็นใหญ่ของธรรม
ทั้ง ๔ ที่เกิดขึ้น หากเป็นไปอย่างสามัญธรรมดาคือมีกำาลังอ่อน
ฌานที่เกิดขึ้นก็เป็นปริตตฌาน ถ้าหากมีกําลังปานกลาง ฌานที่
เกิดขึ้นนั้นก็เป็นมัชฌิมฌาน หากมีกำลังเข้มแข็ง ฌานที่เกิดขึ้น
ก็เป็นปณีตฌาน ฌานที่เกิดขึ้นแบ่งเป็น ๓ ชั้น คือ ชั้นปริตตะ
มีอำนาจสูงต่ำกว่ากัน เพราะฉะนั้นเมื่อจะให้ผลไปบังเกิดใน
พรหมโลก จึงให้ผลแตกต่างกัน เช่น ท่านผู้ได้ปฐมฌานชั้นปริตตะ
ก็มีโอกาสได้เกิดเพียงพรหมชั้นล่าง คือพรหมปาริสัชชาเท่านั้น
เพราะฌานมีกำลังอ่อน
ถัดมาเป็นพรหมโลกชั้นที่ ๓ คือ มหาพรหมภูมิ เป็นที่
อยู่ของพรหมผู้ยิ่งใหญ่ทั้งหลาย คือยิ่งกว่าพรหมปาริสัชชาและ
พรหมปุโรหิตา เมื่อว่าโดยสมบัติ คือความเป็นอยู่ของมหาพรหม
จะมีพรหมสมบัติและความเป็นอยู่ประเสริฐล้ำเลิศกว่าพรหม
ทั้ง ๒ ชั้น ที่หลวงพ่อได้เล่ามาแล้ว เมื่อว่าโดยอายุขัยของ
พรหมโลกชั้นนี้ ก็มีอายุนานนับได้ประมาณ ๑ มหากัป พอดี
୭
ผู้ที่มาอุบัติในพรหมโลกชั้นมหาพรหมนี้ ได้แก่พวกดาบส
โยคี และพระฤๅษีผู้บำเพ็ญตบะ และสมณะในพระพุทธศาสนา
ซึ่งทำกัมมัฏฐานจนได้ปฐมฌานขั้นประณีต ครั้นดับจิตตายจาก