ธรรมะเพื่อประชาชน: เฮือกสุดท้ายของชีวิต (๒) : หน้า 43/585

ธรรมะเพื่อประชl เฮือกสุดท้ายของชีวิต (๒) ๔๒ เห็นนั้นเป็นอย่างไร สามเณรเฒ่าก็เล่าให้ฟังว่า “พ่อเห็นฝูงสุนัข พากันวิ่งเข้าใส่ ล้วนแต่ดุร้ายแยกเขี้ยวจะกัดกินพ่อ ลูกช่วย ขับไล่มันไปให้พ้นที” เนื่องจากสามเณรเฒ่าเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้ามาก ประกอบกับเห็นนิมิตที่หวาดกลัวมาปรากฏ จึงสลบไปไม่ได้สติ ลมหายใจเริ่มรวยรินลงไปทุกที พระโสณเถระรู้ด้วยปัญญาว่า บิดาของท่านจะต้องไปเกิดในนรกเป็นแน่แท้ จึงเห็นนิมิตที่น่า หวาดกลัวเช่นนั้น ท่านคิดหาวิธีการเพื่อช่วยบิดาให้พ้นจากอบาย จึงเอาฝ่ามือไปยังที่จมูกรู้ว่าบิดายังไม่ตาย เพียงแต่สลบไปเท่านั้น ท่านลุกเดินออกไปข้างนอก สั่งสามเณรลูกศิษย์ให้ไปเก็บดอกไม้ มาทำเครื่องสักการบูชาที่ลานพระเจดีย์ศรีมหาโพธิ์ จากนั้นก็ให้ ช่วยหามเตียงของสามเณรผู้บิดาไปที่ลานพระเจดีย์ เมื่อสามเณรเฒ่าได้สติลืมตาขึ้น พระเถระจึงชี้ให้ดูดอกไม้ นานาพันธุ์ ซึ่งมีสีสันสวยสดงดงามที่ใกล้พระเจดีย์ศรีมหาโพธิ์ จากนั้นก็สอนว่า “ขอให้พ่อท่าจิตให้เลื่อมใสในพระรัตนตรัย ดอกไม้ต่างๆ เหล่านี้ ลูกขอมอบให้พ่อ เพื่อให้พ่อได้สักการบูชา พระเจดีย์ ขอให้พ่อส่งใจไปถึงดอกไม้เหล่านี้ ถ้าพ่อเข้าใจและ ทำตามได้ ก็ให้พยักหน้าด้วย” ครั้นเห็นบิดาพยักหน้ารับรู้ ก็รู้สึกดีใจ จึงกล่าวสอนบิดา