การคลายความทุกข์ผ่านความเบื่อหน่าย : หน้า 31/416

มีสุข-มีทุกข์ ทุกข์เกิดขึ้นทั้งทุกข์ประจำสังขาร และทุกข์ที่ จริมาอีก ของประจำก็อยู่แล้ว ยังมีของจมเเจกกันอีก เลย ยุ่งไปกันใหญ่ ท่านสอนให้มองให้เห็น แล้วให้บ่อหน่วยชีวิตที่มัน เป็นทุกข์ แต่ไม่ได้ให้คิดแบบโง่ ๆ ด้วยการฆ่าตัวตาย แต่ให้หา ทางออกด้วยสติ ด้วยปัญญา ด้วยกำลังใจอันสูงส่ง คือ ต้องให้ เบื่อหน่ายเสียก่อน ถังไม่เบื่อแล้วก็ยากที่จะไปพระนิพพาน ได้ ต้องเกิดความเบื่ออย่างแรงกล้าเสียก่อน มองไปดูเถอะ ถ้ารู้สึกเบื่อชีวิตของเราที่ผ่านมา มัน ไม่ได้สมหวังดังใจอะไรสักอย่าง สมมติว่าเป็นชาวประมง ไปทอดแห อยากได้ปลาดินไปเจอช้างบ้าง ก่อนอิจฉาบ้าง ก่อนหิน บ้างดิ่ร่างแก่นมาอยากเจออย่างหนึ่งแต่ได้อีกอย่างหนึ่งอย่าง นี้ อยากเจอในอุดมคติ ก็เจอเขามายอยู่ข้าง ๆ บ้าง อยาก ได้พ่อบ้านเป็นคนดี กลับได้การพนันมาอยู่ข้าง ๆ ตัวอีก มัน เยอะแยะไปหมด เพราะฉะนั้นดูแล้วชีวิตนี้เมื่อ พอเบื่อมันก็คลาย (วิราคะ) เราเบื่ออะไร เราก็จะคลาย คลายความรัก คลายความยินดีมันคือมันในสิ่งนั้น พอคลายมันก็หลุด มันต้องเบื่อก่อน เมื่อแล้วก็คลาย พอคลายมันก็ปล่อย เรียกว่า วิญญุติ พอปล่อยได้ ลิมมันก็ บริสุทธิ์ในระดับหนึ่ง วิสุทธิ คีอ มันงั้น ๆ ยนดหยุดสนิทเลย