การดูและการหยุดนิ่งเพื่อความสุข : หน้า 141/416

ไปอย่างสบาย ๆ การที่ดูสบาย ๆ เฉย ๆ นั่นแหละจะใจจะหยุดจะนิ่งเอง ใจจะค่อย ๆ นิ่งนุ่ม มีความสุข สบายกาย สบายใจไม่ปวด ไม่เมื่อย ไม่ม็ด ก็ดูไปเรื่อย ๆ แล้วมันก็จะค่อย ๆ ชัดขึ้น จะดั๊งขึ้นมาแค่ไหนเราก็ดูเลย ๆ อย่าปลู่น ไปเรื่อย ไปเร่งไปพ่งไปจ้อง ดูเลย ๆ หยุดอย่างเดียว ยิ่งเร่งยิ่งมันมากขึ้น ๆ จนกระทั่งเรเห็นชัดเท่ากับเราสิ้มตาเห็นวัตถุภายนอก จะเห็นชัดเหมือนกันเลย แต่จะแตกต่างจากตาเนือกตอนที่เมื่อเร่งหยุดยิ่งนิ่ง หยุดในหยุดนิ่งในนึ้งเข้าไปอีก มันจะดักกว่าเราสิ้มตาเห็น เหมือนเรามีก้องขยายดูความละเอียดบางสิ่งที่เห็น เช่น เห็นดวงธรรมน เห็นกายมนุษย์ละเอียดยิบ กายทิพย์ กายพรหม กายอรูปพรหม กายธรรม ยิ่งหยุดยิ่งนิ่ง ก็จะยิ่งชัด ยิ่งใส เกินเกินไป ไกลที่สุดแห่งความเสื่อมที่เราเคยคุยกับเพชรร่างนั้น เพชรร่างต้องแสงที่ไม่มีตำหนิ แต่นี่มันกว่ามัน มันไม่ใช่เพชรต้องแสง แต่เป็นสิ่งที่มีแสงอยู่ในตัว เหมือนเป็นแหล่งกำเนิดของแสงแห่งความบริสุทธิ์ เมื่อใจหยุดนิ่งส่งจากกาม จากบทอธรรมละวินิต วิจาร มีมิติ มีสุข มีความเป็นหนึ่ง อารมณ์เดียว อารมณ์ดี อารมณ์สบาย มันจะดั่งกว่าลิเมตาเห็น มนากิชา กีฬาของผู้รู้ ตอนนี้จะสนุกแล้วละ เราจะนึกขยายขยาย นึกให้อีก