ความเพียรและการเข้าถึงพระรัตนตรัย : หน้า 379/416

ความเพียร คือใจจะค่อย ๆ ใล่ ๆ ใล่ ๆ ใส่ ๆ ๆ ไปเรื่อย ๆ เบาสบาย ตัวก็จะขยายออกไป จนกระทั่งไร้น้ำหนัก ไว้วัตถุตน ตกศูนย์ไป ดวงธรรมเกิด กายภายในเกิดตามเห็นกายภายในเข้าไปเรื่อย ๆ เดียวก็เข้าถึงพระรัตนตรัยในตัวเอง ตามขั้นตอนของสมาธิ เพราะฉะนั้นให้นิ่งไปเรื่อย ๆ เหมือนเรานั่งรถไฟจะไปที่หมาย รถไฟเสียงมันก็จะบอกอยู่แล้ว ถึงก็ช่าง ถึงก็ช่าง ถึงกันเรื่อยไป สุดท้ายก็ไปถึงปลายทางจนได้ เราก็ต้องนั่งเรือเป็นนะ ทำให้ได้ทุกวัน อย่างสำมะเสมอ อย่าให้ขาดเลยแม้แต่เพียง วันเดียว ไม่ว่าเราจะทำงานหนัก จะเหน็ดเหนื่อย หรืออ่อนดิ้นก่อนนอนเราก็ต้องนั่งธรรมะ หรือจัดสรรเวลาทำการบ้านที่ให้ไว้ สิ่งนั้นก็จะค่อย ๆ สงสมไป สงสมบุญ สงสมบารมี อินทรีย์ของเราก็ถูกบ่มให้สูงงอ่มขึ้นมา ถ้าเป็นการเรียนหนังสือเหมือนกับเราก็อ่ ๆ เก็บคะแนนสงสมไปเรื่อย ๆ เดียวบุญของเราก็มีมากขึ้นเอง พอถึงจุดถึงความมันก็พรึบขึ้นมาเป็นรางวัลให้แก่เรา ในสมัยพุทธกาลก็มีอย่างนี้ เมื่แต่ผู้ที่เก็ฏพระผู้มีพระภาคเจ้า ทั้งเป็นนักบวชก็มี ทั้งเป็นอวาส คฤหัสถ์ก็มีเหมือนกัน ที่ว่าว่าเข้าถึงธรรมก็มีระยะเวลาเขาเหมือนกัน บางคนก็เร็ว บางคนก็ช้าขึ้นอยู่กับการสังสมบูญบารมีข้างชาติมา ถา