การฝึกใจและการตั้งสติ : หน้า 350/416

นี่มันยากตอนแรก ที่ว่าจะทำอย่างไรใจจะกลับมาอยู่กับเนื้อกับตัว เพราะมันเตล็ดเปิดเปิงกระเจิงกันไปนานแล้ว แต่คำว่า "ยาก" ในนี้ มันไม่ใช่ว่ายากมาก หรืออยากจนทำไม่ได้ อยู่ในระดับยากไม่มาก แต่ก็ง่ายไม่มาก อยู่ในระดับ ยากพอสู้ ง่ายพอดี ยากพอสู้ แล้วก็ง่ายพอดี แต่เราต้องมีความเพียร มีความขยัน มีสติ สบาย สม่ำเสมอ แล้วก็มั่นสงเกตว่า ทำถูกหลักวิชชาไหม ถูวิธีไหม ถ้ามีอย่างนี้แล้วต้องเข้าถึงกันทุกคน ยกเว้น คนตาย คนบ้า และคนที่ไม่ได้ทำ ถ้าคนดี ๆ มีความเพียร ขยัน และทำถูกหลักวิชชาต้องเข้าถึง ให้มีสติอยู่กับเนื้อกับตัว ดึงใจกลับมาสู่ที่ตั้งได้อย่างสบาย สม่ำเสมอ ต่อเนื่อง อย่าให้ขาดจังหวะ ขาดช่วงในการฝึกใจให้หยุดให้งง วิธีฝึกใจให้หยุดนี้ การจะดึงใจกลับมาสู่กับตัวที่จุดที่ ๗ นั้นมี ๒ วิธี ๑. นิทเป็นภาพภายใน ๒. ปล่อยให้งนเฉย ๆ แล้วแต่จริงใจอธัยของเรา ชอบอย่างไหน เราก็ทำอย่างนั้น ๑. นิทเป็นภาพภายใน ถ้าใครที่ใจฟุ่มเฟือย เตลิดเปิดเปิงง่าย ควรจะนิทเป็นภาพที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ภาพที่ควรนิก็ควรจะเป็นภาพเกี่ยวกับพระรัตนตรัย คือ นิทถึงพุทธนะ