การทำความเข้าใจเกี่ยวกับใจและบุญเพื่อความสุข : หน้า 120/416

ทำใจให้เบิกบาน แช่มชื่น แล้วก็อย่าไปสนใจกาศจะอบอ้าวอย่างไร ที่นั่งจะไม่เน้นก็อย่าไปสนใจ เราจะต้องฝึกหยุดใจให้ได้ในทุกสถานะอากาศ ทุกสถานที่ เพราะการหยุดใจนั่นจึงความบริสุทธิ์เงื่อนไขของใจทำให้เราถึงความสุขที่แท้จริง และเป็นทางมาแห่งบุญของเราด้วย บุญที่เกิดจากการหยุดใจนี้จะไปดึงดูดทุก ๆ บุญที่เราทำผ่านมาหมายบังเกิดขึ้นภายในตัวเรา บุญเป็นบ่อเกิดแห่งความสุขและความสำเร็จในชีวิตของเราในทุก ๆ ระดับ มีบุญมากอุปสรรรค็น้อย มีบุญน้อยอุปสรรรคมาก ทุกอย่างขึ้นอยู่กับบุญและบาปเท่านั้น จับหลักตรงนี้เอาไว้ให้ได้ ตอนนี้เราก็ประคองใจให้หยุดนิ่ง ให้เข้าสู่ดับภายในให้ได้ ถ้ายังเข้าไม่ถึง ชีวิตยังไม่สมบูรณ์ ยังไม่ปลอดภัยอย่างแท้จริง เราจะต้องมีหลักยึดของใจไว้ตลอดเวลา ภายนอกเคลื่อนไหว ภายในหยุดนิ่ง ข้างนอกแม้เคลื่อนไหวอย่างไรก็ดาม ข้างในต้องหยุดนิ่ง กิจกรรมในโลกมนุษย์ส่วนใหญ่มากจะเคลื่อนไหว แต่ใจเราก็อย่าให้หวาดตาม อย่างนี้ชีวิตจึงสมบูรณ์ ความทุกข์จะได้ไม่ครอบงำใจเรา แม้ทุกข์มากเราก็จะทุกข์น้อยกว่าคนอื่น ๆ ทุกข์น้อยก็จะไม่มีทุกข์ การปฏิบัติธรรม จะต้องทำให้ได้ทุกวัน อย่าได้ขาดเลย แม้แต่เพียงวันเดียว ไม่ว่าจะเจ็บป่วยไข้ เหนื่อยเหนื่อยเมื่อยล้า ก็ตาม อย่าให้สิ่งเหล่านี้มาเป็นอุปสรรคต่อการปฏิบัติธรรม