การบริการภาวนาและการหยุดจิต : หน้า 231/416

ไปอย่างนั้นก่อน แต่พอรู้ตัวก็ดึงใจกลับมาใหม่ง่าย ๆ ให้หยุดนิ่ง ๆ กลางดวงใจอย่างนี้ บริการภาวนา เมื่อเราตรึกนถึงดวงใจ องค์พระใส ๆ แล้วใจก็ยังอดที่จะวนไปคิดเรื่องอื่นไม่ได้ ก็ให้ประกอบบริการภาวนาในใจเบา ๆ ค่อย ๆ ประคองใป คำภาวนานี้ไม่ได้หมายถึง การท่องโดยใชำล่ำ แต่ให้เป็นเสียงที่ละเอียดอ่อน ที่ดังออกมาจากกลางดวงใจ ๆ ค่อย ๆ เสียงสวดมนต์ในใจ ในบทที่เราค้อง หรือเสียงเพลงที่เราชอบ แล้วตั้งใจโดยที่ไม่ได้ตั้งใจร้องเพลงเลย ให้บริการภาวน่าว่า สัมมา อะระหัง ดีจังถึงดวงใจให้หยุดลงไปที่จุดกึ่งกลางของดวงใจ ๆ พร้อมกับภาวนาเรื่อยไปเลย ทุกครั้งที่ภาวนา สัมมา อะระหัง เรายังคงตรีนึกถึงดวงใจ ใจหยุดอยู่ตรงจุดกึ่งกลางของดวงใส ๆ ภาวนาเรื่อยไปจนกว่าจะหยุดนิ่ง ๆ เมื่อใจหยุดนิ่ง มันจะทึ้งคำภาวนาไปเอง จะมีอาการคล้าย ๆ กับเราลืมคำภาวนา แต่ในนั้นไม่ฟุ้ง มันหยุดนิ่งเฉย ๆ ที่กลางดวงใส ๆ หรือมีความรู้สึกว่าไม่อยากจะภาวนา ถ้าเกิดความรู้สึกอย่างนี้ก็ไม่ต้องย้อนกลับมาภาวนาให้รักษาใจที่