การทำสมาธิด้วยการนึกถึงดวงใส : หน้า 326/416

ให้ตรีนึกถึงดวงใส เอาใจหยุดอยู่ในกลางดวงใส ๆ อย่างเบาสบาย ๆ พร้อมกับประคองใจให้หยุดนิ่ง ด้วยบริการภาวนาในใจเบา ๆ ว่า สัมมา อะระหัง ตรีนึกถึงดวงใส ใจหยุดอยู่ในกลางดวงใส ๆ อย่างเบาสบาย แล้วก็ผ่อนคลาย พร้อมกับภาวนาไปเรื่อย ๆ จนกว่าใจจะหยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 พอใจหยุดนิ่งก็จะทิ้งคำภาวนา สัมมา อะระหัง ไปเองเหลือแต่ใจที่หยุดนิ่งอยู่ในกลางดวงใส ๆ อย่างเดียว แล้วก็ถึงนิ่งเข้าไปเรื่อย ๆ นิ่งอย่างเดียว คือตูไปตรงกลางจุดเล็ก ๆ ใส ๆ ที่อยู่ในกลางดวงใส ๆ อย่างเบา ๆ สบาย ๆ ใจที่ถูกส่วน พอถูกส่วนดวงก็ขยายออกไปเอง ถ้ายังไม่ถูกส่วนก็ยังเฉยอยู่ตรงนั้นแหละ เห็นแต่ดวงใส ๆ แต่เข้าไปไม่ได้ ต้องถูกส่วน คือไม่ตั้งเกินไปไม่หย่อนเกินไป มันจะพอดี ๆ จะเบา ๆ สบาย ๆ ถ้ึงเกินไปก็ไม่ถูกส่วน ใจจะอยู่ตรงนั้น ภาพจะงิ่ ไม่มีความสุขและก็ไม่มีความทุกข์ มันจะเงย ๆ ไม่สุขไม่ทุกข์ ที่ึงเพราะว่า ตั้งใจเกินไป ไปนั่นไปนึกภาพ ถ้าหย่อนเกิน