การพัฒนาจิตใจผ่านการฝึกสมาธิ : หน้า 138/416

อย่าท้อ วันนี้มีด ไม่ได้แปลว่าฝรั่งนี่จะมีตลอด ดังนั้นก็มั่นฝึก ไปหยุดไป แล้วก็สังเกตไป เราทำถูกหลักวิชาชาไหม ตั้งใจเกิน ไปหรือปล่า หรือว่าย่อยหย่อน ปล่อยใจให้พุ่งไปเรื่อยเปื่อย ทุกอย่างอยู่ที่เรา ในการปรับให้เข้าไปอยู่ในเส้นทางสายกลาง เส้นทางแห่งความพอดี เราสงเกตได้ เราสามารถทำได้ ฝึกได้ แล้วก็ให้ต่อเนื่องกันไปเรื่อย ๆ ทั้งนั่ง ยืน เดิน ตริกนิกถึงดวงใส หยุดอยู่กลางดวงใส หรือ ตรีกนิก ถึงองค์พระใส ๆ หยุดอยู่ในกลางองค์พระใส ๆ อย่าสงสัย เมื่อถูกส่วนแล้ว มีอะไรให้ดู เราก็ไปไม่ต้องสงสัย หรือคิดว่าสิ่งที่เราเห็นขึ้นมาเราคิดไปเอง หรือว่าเป็นของจริงอะไร มีกี่หลาย ๆ ท่านคิดอย่างนี้ ซึ่งจะทำให้โดนออกมายหยบ เพราะการที่เราเห็นภาพเกิดขึ้น ไม่ว่าจะเป็นภาพอะไร ก็เป็นสัญญาณว่าเราทำถูกต้องระดับหนึ่งแล้ว ใจหยุดในระดับสมาธิ อ ที่เขาเรียกว่า ชนิดสมาธิภาวะพระเริ่มปลากฤฑ ซึ่งมันเป็นเหมือนภาพพิทักษ์ ที่เวลานั่งรถไปก็จะเห็นสงข้างทาง ข้างหน้า ข้างหลังบ้าง จะเป็นภาพนิมิตเลื่อนลอย หรือภาพอะไร ก็แล้วแต่ ให้ดูเฉย ๆ เหมือนเราดูทีวีดัชนี โดยปราศจากความคิด เดี๋ยวสิ่งเหล่านั้นก็จะค่อย ๆ นำใจเราเข้าไปสู่ภายใน