ข้อความต้นฉบับในหน้า
โดยเริ่มต้นจากผู้ที่ใกล้ชิดก่อน และต่อไปพอเห็นหน้าตาเป็นมนุษย์ เราก็จะขยายไปสู่มนุษย์ชาติ การทำอย่างนั้น ก็คือการให้ธรรมทานนั้นเอง การให้ความรู้นันบริสุทธิ์ ความรู้ที่แท้จริงของชีวิตแก่เพื่อนมนุษย์ เป็นการให้ที่สุดยอด เป็นยอดสุดของการให้ ยิ่งกว่าการให้เสื้อ ให้ผ้า ให้อาหาร ซึ่งมันอยู่ในนาน ใช้ปกผืนไป แต่ให้ธรรมทานให้ความรู้ให้คำแนะนำดีดีอยู่กันจะนาน จะอยู่กับตัวของเรานานข้ามชาติดีเดียว เพราะว่าเขาได้ไปแล้ว เขาก็เอาไปใช้ตลอดชาตินี้ ชาติหน้า ชาติต่อ ๆ ไป มีความสุขไปยาวนานทีเดียว ส่วนเสื้อผ้าอาหารมันเป็นเพียงก็ผังแล้ว อาหารพอเข้าไปจากอาหารใหม่ ก็เป็นอาหารเก่า เสื้อผ้าใหม่ก็เป็นเสื้อผ้าเก่า
นิหยแหละนะลูกนะ เรจีจำเป็นที่จะต้องฝึกใจให้หยุดนั่ง ๆ ให้เข้าถึงสิ่งที่มีอยู่ในตัวของเรา อย่างถูกหลักวิชชา แล้วด้วยกำลังใจอันสูงส่ง ที่จะต้องปฏิบัติให้เข้าถึงให้ได้ ด้วยกำลังเรื่องแรงแห่งความเพียรของเรา ความตั้งใจจริงของเรา กับหลักวิชชาที่ถูกต้อง ฝึกไปเรื่อย ๆ จากมิติก็จะแสม่วง จากนั่งแล้วทับ ๆ อัดอัด ก็จะมาโล่ง โปร่ง เบา สบาย ขยายออกไป อยู่ที่หยุดกับนิ่งอย่างเดียว เพราะฉะนั้น หลักของชีวิตมีแต่หยุดกับนั่งเท่านั้น หยุดกับนั่งแล้วความว่างจะเกิด เป็นแสงแห่งความบริสุทธิ์ ถ้าไม่หยุดไม่มีมิติ พอมีมิติไม่มีรู้สึก เมื่อไม่รู้ เรื่องรวีชีวิต