การปฏิบัติธรรมและความสุขที่แท้จริง ง่ายแต่ลึก 2 หน้า 121
หน้าที่ 121 / 416

สรุปเนื้อหา

การปฏิบัติธรรมมีความสำคัญต่อการดำเนินชีวิตที่แท้จริง เราไม่ควรมัวแต่ทำมาหากิน เพราะทรัพย์สินภายนอกไม่สามารถนำมาซึ่งความสุขที่แท้จริงได้ การปฏิบัติธรรมช่วยให้ชีวิตเติมเต็ม แม้จะมีทรัพย์สินน้อย แต่เรามีความเบิกบานภายในซึ่งสำคัญกว่าทรัพย์สมบัติทางโลก เช่นกรณีของมหาหุดตะที่ได้รับการถ่ายทอดธรรมจากพระบรมศาสดา ทำให้ชีวิตของเขาเปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง มีความสุขเหนือความต้องการทางวัตถุ การได้เห็นพระรัตนตรัยในตัวเองทำให้สามารถพบกับความสว่างสดใสในชีวิตและทำให้รู้สึกไม่มีความพร่องในใจ ซึ่งเป็นเส้นทางสู่ความสงบสุขในใจที่แท้จริง

หัวข้อประเด็น

-การปฏิบัติธรรม
-ความสุขที่แท้จริง
-การเปลี่ยนแปลงชีวิต
-มหาหุดตะ
-พระรัตนตรัย

ข้อความต้นฉบับในหน้า

การปฏิบัติธรรม คือ การถ่ายทอด กิจที่ควรทำหรือ ต้องทำ เป็นงานที่แท้จริงของชีวิตที่เรegaed มาเป็นมนุษย์ นอกบ้านเป็นงานรองลงมา ถ้าเรา มั่วแต่ทำมาหากินอย่างเดียว แม่มีทรัพย์เป็น แสนล้านก็จะไม่ได้พบกับความสุขที่แท้จริงเลย มีแต่ความสุขหลอก ๆ ที่มีคนมาพะนอม หรือรวมมวลกุฏสนองความต้องการของใจได้บ้าง แต่มันก็ไม่สมบูรณ์ การปฏิบัติธรรมนี้ แม่ทรัพย์ ภายนอกจะน้อย แต่ชีวิตของเราเต็มเปี่ยม ไม่ได้ชื่อว่าเป็นคนขาดจินเลย เหมือนขอทานคนหนึ่งในสมัยพุทธกาลเรียกว่า มหาหุดตะ (สุปพุทธกูฎี) ท่านได้ฟังธรรมจากพระบรมศาสดา แล้วก็ได้รับรุตธรรมเข้า ถึงพระรัตนตรัยในตัว ชีวิตก็เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้น มีความสุข มีความเบิกบาน ที่มีพระรัตนตรัยปรากฏในกลางกาย ความรู้สึกว่า เราขาดแคลนหรืออยากจนมันหมดไป เหมือนเรามีทรัพย์มากมายมหาศาลกว่าเศรษฐีคนใดในเมือง หรือในโลก มันอิ่มอกอิ่มใจมาก มีความเบิกบานมาก ความรู้สึกน้อยเนื้อใต้ใจ คับแค้นใจก็หมดสิ้นจากใจ ไม่มีความรู้สึกชนิดนั้น จนกระทั่งเรื่องนี้ไปถึงท้าวสักเทวราช หรือพระอินทร์ผู้ปกครอง มหาทุตะ ๑๑๗
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More