การปฏิบัติธรรมและความสุขที่แท้จริง : หน้า 121/416

การปฏิบัติธรรม คือ การถ่ายทอด กิจที่ควรทำหรือ ต้องทำ เป็นงานที่แท้จริงของชีวิตที่เรegaed มาเป็นมนุษย์ นอกบ้านเป็นงานรองลงมา ถ้าเรา มั่วแต่ทำมาหากินอย่างเดียว แม่มีทรัพย์เป็น แสนล้านก็จะไม่ได้พบกับความสุขที่แท้จริงเลย มีแต่ความสุขหลอก ๆ ที่มีคนมาพะนอม หรือรวมมวลกุฏสนองความต้องการของใจได้บ้าง แต่มันก็ไม่สมบูรณ์ การปฏิบัติธรรมนี้ แม่ทรัพย์ ภายนอกจะน้อย แต่ชีวิตของเราเต็มเปี่ยม ไม่ได้ชื่อว่าเป็นคนขาดจินเลย เหมือนขอทานคนหนึ่งในสมัยพุทธกาลเรียกว่า มหาหุดตะ (สุปพุทธกูฎี) ท่านได้ฟังธรรมจากพระบรมศาสดา แล้วก็ได้รับรุตธรรมเข้า ถึงพระรัตนตรัยในตัว ชีวิตก็เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้น มีความสุข มีความเบิกบาน ที่มีพระรัตนตรัยปรากฏในกลางกาย ความรู้สึกว่า เราขาดแคลนหรืออยากจนมันหมดไป เหมือนเรามีทรัพย์มากมายมหาศาลกว่าเศรษฐีคนใดในเมือง หรือในโลก มันอิ่มอกอิ่มใจมาก มีความเบิกบานมาก ความรู้สึกน้อยเนื้อใต้ใจ คับแค้นใจก็หมดสิ้นจากใจ ไม่มีความรู้สึกชนิดนั้น จนกระทั่งเรื่องนี้ไปถึงท้าวสักเทวราช หรือพระอินทร์ผู้ปกครอง มหาทุตะ ๑๑๗