การบรรลุธรรมในพระพุทธศาสนา : หน้า 187/416

เกิด นี่เป็นของจริง ของจริงต้องอยู่ตรงนี้ ถ้ไม่ถูกส่วนนี้ เป็นไม่เห็นเดดขาด\" คล้าย ๆ กับพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่พระองค์ตรัสไว้ โพธิ์ลังก์โต้นพระศรีมหาโพธิ์ ในวันที่พระองค์ตัดสินใจเด็ดเดียว ถ้ามไม่ได้บรรลุธรรมที่ทำให้หลุดพันจากทุกข์ก็จะไม่ลุกจากที่ นั่งบำเพ็ญเพียรไปตั้งแต่ย่ำค่ำเรื่อยไปเลย ค่อนคืนจึงได้บรรลุธรรมเข้าถาถกายธรรมพระโสดาบัน แล้วก็เปล่งอุทานว่า "เมื่ใดธรรมทั้งหลายบังเกิดขึ้นแก่พาหมณ์ ผู้มีความเพียรเพ่งอยู่ เมื่อนั้นความสงสัยของพาหมณ์นั้นย่อมสิ้นไป เพราะมารู้ชัดธรรมพร้อมทั้งเหตุ" คำว่า "พราหมณ์" หมายถึง นักบวช, บรรพชิต ที่มีความเพียรอย่างถูกหลักวิชา เพื่อเผยอยู่ "เพ่ง"ไม่ได้หมายถึงว่า จ้อง หรือสู้ หรือลั่น หรือเค้น หรือเน้นภาพ หรือตั้งใจมากเกินไป แต่หมายถึง ใจที่หยุดนิ่งอย่างสบาย ๆ พอถูกส่วนธรรมบังคับขึ้น ทำให้ความสงสัยในสิ่งที่ตัวสงสัยในเรื่องหนทางแห่งการพ้นทุกข์มีจริงหรือ เราจะทำได้อึด และก็พบว่า มันมีจริง เราทำได้จริง เข้าถึงได้จริง ในท้องมีพระธรรมกาย | ๑๙๓