การนั่งสมาธิและการเห็นธรรม : หน้า 366/416

บางท่านนั่งแล้วไม่เห็นก็ตุ่มใจ นึกว่านั่งแล้วไม่ได้เงินไม่ใช่อย่างนั้นนะ มันต้องเป็นขั้นเป็นตอนต่อไป บางคนเขาทำมาข้ามภาพข้ามชาติ เขาก็จะเห็นได้ชัดเจนมาก ซึ่งเป็นบางคนเท่านั้น นาน ๆ ก็จะเจอสักคนหนึ่ง บางคนเมื่อเริ่มต้นใหม่ก็ชัดเจนปานกลาง แต่ส่วนใหญ่แล้วจะไม่ค่อยเห็น เพราะฉะนั้น ถ้าหากว่ามันนิ่งไม่เห็น ก็อย่าไปทรมานกระสับกระส่าย ดีพออภัย เป็นเรื่องธรรมดา เราจะต้องเริ่มจากขั้นนี้ไปก่อน เมื่อใจนิ่งหนักเข้า ก็จะสบาย จะโล่งโปร่งเบาสบายไปเอง เดี๋ยวก็ว่างขึ้นมาทีละน้อย จนกระทั่งสว่างมาก เมื่อสว่างมากเดี๋ยวก็จะเห็นภาพ มันก็เป็นขั้นเป็นตอนกันไปอย่างนี้ อย่ารำคาญ อย่าไปตีโพยตีพายว่า เราคงจะไม่มีบุญวาสน่าได้เห็นธรรมะกับเขา บุญเราคงน้อย อย่าคิดอย่างนี้นะ เดี๋ยวจักรอก และที่คิดมันไม่ถูกด้วย ความจริงเรามีบุญมาก แต่เรายังทำไม่ถูกวิธี เหมือนลูกไก่ที่อยู่ในกระเป๋าใบนั้น ถ้ายังไม่ถึงเวลาก็ยังไม่พิกออกมาเป็นตัว ถ้าเราไปเร่งวันเร่งคืน เอาไม่ไปทุบมันนอกจากจะเปลืองแรงแล้ว ยังไม่ได้ลูกไก่มาให้เชยชมเสียอีก มีแต่ไข่ขาไข่แดงเลยทะเทอะไปหมดอย่างนั้นนะ มันต้องถึงเวลาถึงขีดถึงคราว 362