การฝึกฝนสติและสมาธิเพื่อการเห็นสิ่งที่แท้จริง : หน้า 115/416

ไม่ว่าจะนั่งแบบไหน จะนึกเป็นภาพ หรือไม่นึกเป็นภาพ ตามเมื่อใจนิ่งถูกส่วนแล้ว มันจะปล่อยทั้งสองวิธี ภาพก็ปล่อยไป แล้วใจก็จะตกสูงบงลงไป สิ่งที่เราสมมติเมือองต้นก็หายไป สิ่งที่เป็นจริงก็จะปรากฏเกิดขึ้นมาเป็นดวงใส ๆ นี่คือสิ่งที่เราจะต้องศึกษาให้เข้าใจ ฝึกฝนจนชำนาญ ต้องทำบ่อย ๆ เนือง ๆ ทำครั้งสองครั้งแล้วจะให้ได้ผล มันไม่ได้หรอก แล้วเมื่อจะได้เห็นสักที ? นานไหมกว่าจะได้เห็น ? มันก็แล้วแต่เรา เราอยากได้เร็ว มันก็เห็นเร็ว อยากได้ช้า มันก็เห็นช้า แล้วแต่เรา แล้วแต่เราคืออย่างไร คือใจหยุดเมื่อไร มันก็จะไป เมื่อนั้น สว่างเมื่อนั้น เห็นเมื่อนั้น ใจยังไม่หยุด มันก็ช้า เพราะฉะนั้นก็ขึ้นอยู่กับการฝึกฝนให้สงบ สบาย มั่นเสมอ ทุกอธิบาย นั่ง นอน ยืน เดิน นิกบ่อย ๆ ใจเรานี้ได้ละอย่าง เราอะไรก็ใสในใจแล้วคิดบ่อย ๆ ช้า ๆ สิ่งนั้นก็คล่องขึ้น ง่ายขึ้น นึกถึงพระก็เห็นพระ นึกถึงผี ก็เห็นผี นึกถึงคนก็เห็นคน นึกถึงสัตว์ก็เห็นสัตว์ นึกถึงสิ่งของ ก็เห็นสิ่งของ ต้นหมากกวางไม้ ภูเขาเลขา นึกอะไร ก็เห็น