การใช้จ่ายทรัพย์เพื่อความสุขที่แท้จริง : หน้า 257/416

ได้ใช้จ่ายทรัพย์ประกอบการงานไม่มีหนี้ ประกอบการงานไม่มีโทษ มันก็เป็นสุขแบบโลก ๆ จะไปครั้ง ไปดื่ม ไปดู ไปฟัง ไปเที่ยวอะไร ก็แล้วแต่ มันสุขน้อย แต่ทุกข์มาก คือ สุขไม่จริง แล้วก็แคบไม่ค่อยกว้าง มักจะมีความหายนะเข้ารอบงั้นเราอยู่ในตัว แต่ถ้าหยุดกับนึง ไม่ต้องเสียเงินเสียทองหรือทำอะไรเลย แต่เป็นสุขที่เป็นอิสระ กว้าง ขยาย เบาเนื้อเบาตัวเบากายเบาใจ เบาสบาย เกลี้ยงกลา เพราะฉะนั้น หยุดดึงนิ่งออกจากจะเป็นทางมาแห่งบุญแล้ว ยังเป็นทางมาแห่งความสุข และเป็นทางไปสู่ดายนิพพาน ด้วย จึงเป็นสิ่งที่เราจะต้องทำให้ม่ำเสมอ แล้วนอกจากบุญจะเกิดขึ้นกับตัวของเราแล้ว ยังไปถึงพ่อแม่ บรรพบุรุษ บุพกรี หมู่ญาติของเรา ทั้งมีชีวิตอยู่หรือจะโลกไปแล้ว โดยเฉพาะทะเลโลกไปแล้วเขาทำบุญเองไม่ได้ ก็หวังจะได้บุญจากผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่ที่ทำและอุทิศไปให้ หยุดดินแหละเป็นทางมาแห่งบุญทางหนึ่ง นอกเหนือจากทานบารมี ศีลบารมี ที่จะทำให้บุรพบุรุษบกภร หมู่ญาติ ดังก่าว มีส่วนแห่งบุญนี้ พรอเราเข้าถึงพระรัตนตรัยในตัวได้ นิสัยอยากดั้นอยากดั่งจะหมดไปเรื่อย ๆ เหลือแต่ อยากดีอย่างเดียว อยากได้บุญเยอะ ๆ ไม่ยินดี