การทำสมาธิและการปล่อยวาง : หน้า 272/416

ฉะนั้นหลับตาให้เป็น แล้วก็ทำใจให้เบิกบาน แน่มซิ้นให้สะอาดบริสุทธิ์ ผ่องใสดังใสไร้รังวงในทุกสิ่ง ไม่ว่าจะเป็นอะไรตามให้ปลดปล่อย วาง ทำใจให้งว่าง ๆ แล้วก็สมมิถิว่าภายในร่างกายของเรานั้นปราศจากอวัยวะ ไม่มีบ้อด ตับ ม้าม ใต หัวใจ เป็นต้น สมมิถิให้เป็นปล่อย เป็นช่อง เป็นโลง เป็นโพรง เป็นที่โล่ง ๆ ว่าง ๆ กลางภายใน คล้าย ๆ ท่อแก้ว ท่อเพิร์ลใส ๆ ทำไปตามขั้นตอนอย่างนี้นะ แล้วก็อีกว่า ร่างกายของเราขยายไปเรื่อย ๆ ทำความรู้สึกก็ได้ รู้สึกว่าร่างกายของเราพองโตขยายไปจนสุดขอบฟ้าไปเลย ทำบ่อย ๆ จะมีความรู้สึกอย่างนี้จริง ๆ ภายในศูนย์กลางกายฐานที่ 7 ของเรา มีแต่ดาวใส ๆ กลมรอบตัว เหมือนดวงแก้วกายสิทธิ์ ใบบริสุทธิ์ประดุจเพชรลูกที่เจียดในแล้ว ไม่มีตานิ ไม่มีขิดข่วนคล้ายขนแมง มีแต่ความใส ความบริสุทธิ์ใสเหมือนเพชร แล้วก็สว่างเจิดจ้าเหมือนดวงอาทิตย์ยามเที่ยงวัน แต่ว่าแสงนั้นไม่ค่อยตา นุ่มเนียน ละมุนละไม เหมือนแสงจันทร์ในคืนวันเพ็ญ ทำความรู้สึกอย่างนี้ไปก่อนนะ แต่สำหรับผู้ที่ใจยังไม่ละเอียดก็อยู่ ๆ ทำไป หรือจะนึกถึงองค์พระใส ๆ ใสเป็นพระนะแค่อยุ่ ๆ ให้จิดจ้าเหมือนเพชรต้องแสง เกิดดอกบัวตูม เหมือนดอกบัวสัตบงกช ที่มีลักษณะป่อง ๆ ขนาดกำลังพอดี ตั้งอยู่บนจอมกระหว่ามบนพระเศียรที่มีเส้นพระศกหรือลำขนขาดเวียนเป็นทักษิณาวรรต