การเจริญสมาธิภาวนา : หน้า 349/416

ยากพอสม ง่ายพอดี วันอาทิตย์ที่ ๘ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๕๙ (เมื่อเราได้สวดมนต์บูชาพระรัตนตรัยกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ต่อจากนี้ไปตั้งใจเจริญสมาธิภาวนากันนะ.......) ...นี้เป็นสำคัญตอนแรก มันอยากตอบตอนแรก ที่ว่าจะทำอย่างไร ให้ใจที่ออกนอกตัวนั้นกลับมาอยู่กับเนื้อตัว เพราะมันถูกดึง ถูกตรีงให้ไปติดในรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส ธรรมามณ ฑ์ โดย ผ่านทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใอ้ตนะภายในนอกถูกดึง ออกไปอย่างนั้น แล้วเวลาและอารมณ์ก็ถูกใช้ไปกับสิ่งเหล่านั้น เราจึงไม่ได้เห็นธรรมกาย ไม่รู้จักธรรมกาย ก็เลยไม่มีความ รู้เรื่องความเป็นจริงของชีวิต เมื่อไม่รู้ไม่เห็น ก็เลยไม่เชื่อเรื่อง กฎแห่งกรรม เรื่องนรกสวรรค์ ไม่รู้เรื่องเป้าหมายชีวิตที่จะไป สู่นิพพาน ชีวิตก็สะเพละปะกันไป จะเป็นพระเป็นโยมก็มี ชีวิตอยู่กันไปแค่น ๆ อย่างนั้น จำต้องอาศัยไปวัน ๆ แบบ ชักกะตาย ซึ่งความจริงไม่ใช่อย่างนั้น จะต้องอยู่แบบมี วัตถุประสงค์ มีเป้าหมายของชีวิต ยากพอสม ง่ายพอดี ๑๙๙