ข้อความต้นฉบับในหน้า
ตรงนี้แหละ เราจะเริ่มเข้าใจเพิ่มขึ้นว่า ทำไมปู่ย่าตายายหรือบรรพบุรุษของเราที่เป็นชาวพุทธต้องสร้างพุทธปฏิมากรหรือพระพุทธรูปเอาไว้เป็นที่เคารพบูชา เป็นเครื่องระลึกลึกถึงพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ความเข้าใจนี้จะเพิ่มขึ้นว่า
ที่เขาสร้างพระพุทธรูปขึ้นมาเพราะเขาดอดแบบออกมาจากภายในนี้แหละ แต่ก็มีข้อสงสัยว่า พระพุทธรูปที่เขาสร้างกันภายนอกกับภายในนี้มันแตกต่างกันระหว่างฟ้ากับดิน ต่างตรงที่ความสงบงาม ความใส ความสว่าง ความรู้แจ้งที่เกิดจากการเห็นแจ้ง ทั้งนี้ก็เป็นเพราะช่างยังเข้าไม่ถึง แต่ก็สืบทอดความคิด สืบสานกันมาเป็นวัฒนธรรมของการสร้างพุทธปฏิมาเพื่อระลึกถึงพระพุทธเจ้านี้ก็เป็นสิ่งที่ดี
แล้วก็จะเข้าใจเพิ่มขึ้นว่า เขาสร้างขึ้นเพื่อให้รู้ว่าในตัวของเรานี้มีพระธรรมกายซึ่งเป็นที่พึ่งที่ระลึกที่แท้จริงของเรา สิ่งอื่นไม่ใช่สภะ เมื่่อเข้าสู่แล้วอบอุ่น ปลอดภัย มีความสุข สุขกายสบายใจในทุกหนทุกแห่ง แม้อยู่ตามลำพัง แม้สงบจะเจ็บ จะป่วย แต่ม่ออยู่ในที่คับขันเกิดวิกฤติของชีวิตก็ไม่หวั่นไหว ใจจะอยู่หนื่อความรู้สึกสะดุ้งพรึ้งหวาดหวั่น หรือหวาดกลัวแบบมนุษย์ทั่วไป ๆ ไป
แล้วก็จะเข้าใจคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเพิ่มขึ้น ที่พระองค์เคยตรัสกับพระอัครัสในท่านองว่า “วักกลเธอจะม้วนมดร่างกายของพระตถาคตที่เปื่อยน่านี้ทำไม แม้ประกอบไปด้วย