หลักคิดในเส้นทางการออกบวช : หน้า 167/416

ท่านก็คิดต่อไปว่า ท่านไม่อยากจะมีชีวิตเช่นเดียวกับบรรพบุรุษที่ผ่านมาย่างนั้น แต่ต่ออยากจะมีชีวิตที่ประเสริฐและสูงส่งกว่านั้น เพราะชีวิตที่เกิดมาชาติหนึ่งควรจะทำให้เกิดประโยชน์ให้บรรลุวัตถุประสงค์ได้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ แล้วท่านก็พิจารณาเห็นว่าการออกบุญเท่านั้นจะทำให้บรรลุวัตถุประสงค์ได้ เมื่่อท่านเห็นชีวิตของบรรพบุรุษแล้ว ก็มีคำถึงบุคคลที่ท่านควรจะเดินตาม ก็ได้มาทบทวนพุทธประวัติว่า ขนดพระองค์เป็นถึงองค์ศรีทรายาทของกรุงกิมิล็สุต พรุ่งพร้อมด้วยสมบัติทุกสิ่งทุกอย่างที่มนุษย์พึงปรารถนา แต่ก็เห็นทุกข์โทษของกามสุขนั้น ยังสะทึงสิ่งเหล่านั้นโดยไม่อาถ้ออาวรณ์ แล้วก็แสวงหาชีวิตใหม่ที่ดีกว่าด้วยการออกบวช แล้วในที่สุดก็บรรลุอนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า บรรลุจุดหมายของชีวิตที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ ได้เรียนวิชาชีวิตจนจบหลักสูตรแล้ว จนจบในชีวิต ท่านก็อยากจะเป็นอย่างพระสัมมาสัมพุทธเจ้า จึงได้ตั้งสัจจะนี้ว่าจะออกบวชเมื่ออายุ ๑๙ ปี นี่คือสิ่งที่เราจะต้องนำมาทบทวน เมื่อใจเรายังฟุ้งอยู่ ยังไม่มึนงงและยังนึกถึงภาพท่านได้ไม่เต็มที่ และเมื่อออกบวชแล้วตอนอายุ ๒๒ ปี ก็ยังใจบำเพ็ญสมณธรรม ตั้งแต่บวชวันหนึ่ง รุ่งขึ้นอีกวันหนึ่งก็บำเพ็ญสมณธรรมเรื่อยมาจนตลอดชีวิต